De sloop van huizen aan ‘het Lijnsheike’ in Tilburg. (2)

  • Datering van de gebeurtenis: september 1969.

Aan het begin, of aan het eind zo u wilt, van het Lijnsheike lag een klein parkje in de vorm van een driehoek. Er vlakbij bevond zich café ‘Het Wit Paardje'. Tegenover dit café stond een bushalte vanwaar je de BBA-bus kon nemen naar de stad. Bij deze bushalte kon het op een koude vroege morgen erg druk zijn. Het Lijnsheike was een lange straat en de bus was voor de mensen die de stad in gingen voor boodschappen een noodzakelijk middel van vervoer. Ik ga even terug in de tijd. In 1956, stond ik daar eens tussen de mensen te wachten op de bus. Toen, in die tijd, de Hongaarse opstand eind oktober tot een hoogtepunt kwam en in Boedapest Imre Nagy een nieuwe regering had gevormd was de spanning overal in Nederland merkbaar. Thuis volgden wij de gebeurtenissen op de voet. De Russen, die aanvankelijk deden alsof zij zich terugtrokken, kwamen terug met volle kracht. De Hongaarse opstand werd bloedig met tanks neergeslagen. Nagy en Maleter,die inmiddels ons aller sympathie verdiend hadden, werden verraderlijk gevangen genomen en later na een schijnproces opgehangen. Ik ving een gesprek op tussen twee vrouwen die bij de bushalte van het Lijnsheike stonden. Vol overgave beweerden ze dat "zij volgende week, hier zouden zijn". Met ‘zij' duidelijk de Russen bedoelend. Ik hoorde dit als jongen aan, het klonk mij afgrijselijk in de oren. Stel je voor, Russische tanks hier op het Lijnsheike ! Ik herinner mij nog de ingegooide ruiten van een kantoor van het communistisch dagblad "de Waarheid" in de Pastoor Smitstraat, (bij de Wagenaarstraat). Er heerste een grimmige stemming toen in het najaar van 1956.

Waarom ik dit vertel? Misschien omdat het sombere beeld parallel loopt met het beeld van de sloop van de huizen in 1969. Een lang verhaal dat ver van het Lijnsheike plaatsvond, toch heb ik het nog steeds over de bushalte op het Lijnsheike, aan het begin van de lange straat. Een straat die pas eindigde, net iets voorbij de rijwielhandel van Stokkermans, bij de brug over het Wilhelminakanaal. Een straat waarvan de huizen aan de achterzijde direct grensden aan akkers en velden. Een straat die iets grootstedelijks en agrarisch tegelijk uitstraalde. De afbraak van de huizen in 1969 ging onverminderd door. En met deze sloop het absolute einde van het oude Lijnsheike. Op de foto's zien wij hoe het laatste huis van de Lijnse Zijstraat met huisnummer 1 nog prominent overeind staat, terwijl alle woningen eromheen met de grond gelijk zijn gemaakt. Op een andere foto staat het huis van familie Embregts, klaar voor de slopers. De hoge martiale boom naast het huis zou nu nog steeds, levend en wel, staan op de kruising van de Heikantlaan met de Brücknerlaan. Op een andere foto heeft men een uitzicht over de loswal bij het Goirke met de stompe toren van de CHV, het Wilhelminakanaal en de kerk van het Goirke.

Afb. 1. Lijnsheike, nr.173 vlak voor de afbraak (sept. 1969)

Afb. 2. Lijnse Zijstraat nr. 1. Dit pand staat hier, als laatste van de straat, overeind.

Afb. 3. Lijsheike nr. 81. De flat aan de Händelstraat op de achtergrond is al klaar.

Afb. 4. Foto genomen vanaf de flat aan de Mozartlaan met zicht op het Wilhelminakanaal, de loswal, de hal van CHV, de kerk van het Goirke is verderop zichtbaar.

Afb. 5, Lijnsheike met losstaande woning Lijnse Zijstraat nr. 1 in het midden.

Afb. 6. De uitbreiding van de stad doet zijn werk grondig; flats op de achtergrond domineren het beeld. Lijnsheike, sept. 1969.