“Het heeft ook impact gehad op mij, niet alleen op mijn ouders”

“Mijn ouders zijn in de jaren ‘80 naar Nederland gekomen om te studeren. Het idee was dat ze na hun studie terug zouden keren naar de eilanden, maar ze zijn uiteindelijk voor altijd gebleven. Ze ontmoetten elkaar in een café De Boot aan de Piushaven. Als kind ben ik vaak op Aruba of Curaçao geweest. In de zomer gingen we daar dan met het hele gezin een vijf- of zestal weken op vakantie. De eerste keer dat we vertrokken, kan ik me nog goed herinneren. Ik had ontzettend veel zin om te gaan, mede omdat ik in Nederland altijd als een buitenlands meisje werd gezien. Voor mijn gevoel zou ik op de eilanden eindelijk erbij horen. Daar zouden kinderen wonen die hetzelfde zijn als ik. Maar tot mijn teleurstelling noemden ze mij op Aruba en Curaçao het Nederlandse meisje. Ik raakte daarvan in de war, want waar hoorde ik dan echt bij?”

Eri-Ann heeft haar hele jeugd geworsteld met het vinden van haar identiteit. Het idee dat ze zich niet mocht uitspreken, droeg daar niet positief aan bij. Van haar ouders leerde ze dat ze niet te hard moest praten, zich netjes moest gedragen en vooral niet teveel op mocht vallen. “Dat bedoelden ze goed natuurlijk”, aldus Eri-Ann. “Alleen het maakte wel dat ik vaker mijn mond hield terwijl ik het bijvoorbeeld niet eens was met een opmerking die iemand maakte.” Ze herinnert zich nog goed dat ze eens te laat kwam op haar stage. “En natuurlijk moest iemand toen de opmerking maken dat mensen zoals jullie altijd te laat komen. Het feit dat je dit niet eenmalig, maar heel vaak te horen krijgt, maakt dat je nog kwader wordt. Maar je wil ook niet dat mensen zich tegen je keren of anders naar je kijken. Je wilt niet het meisje zijn dat steeds een statement maakt.”

Inmiddels is Eri-Ann hierin veel gegroeid. Toen haar moeder werd geïnterviewd voor het boek over het koloniaal verleden van Tilburg, gaf ze aan dat zij ook graag een gesprek zou hebben. Eri-Ann: “Want het heeft ook impact gehad op mij, niet alleen op mijn ouders. Ik heb ook last gehad van het feit dat zij zijn geëmigreerd en dat ik me anders voelde. Inmiddels ga ik – als zich een vervelende opmerking voordoet – het gesprek aan met mensen en ik merk ook dat zij er ontvankelijker voor zijn. Mede daarom heb ik goede hoop dat het voor mijn zoontje van drie straks anders opgroeien is dan het voor mij is geweest.”

Ook op de IMC Weekendschool bij wijkcentrum de Symfonie ziet Eri-Ann dat er een andere wind waait. Na haar basisschooltijd aan de Lochtenbergh, middelbare schooltijd op de Rooi Pannen en een omzwerving via de kappersopleiding, heeft ze deelgenomen aan de opleiding voor sociaal werker bij Avans. Als coördinator bij de IMC Weekendschool zet ze zich in voor gelijke kansen voor ieder kind. Eri-Ann: “Hier worden de kinderen echt klaargestoomd voor de toekomst. Ze leren van professionals uit de praktijk. Zo komt er bij het vak recht bijvoorbeeld een rechter langs die vertelt over zijn of haar werkzaamheden. Daarnaast ontwikkelen kinderen verschillende competenties zoals bewust zijn van jezelf en anderen. Op de weekendschool leren kinderen zichzelf dus beter kennen zodat ze gemotiveerde keuzes kunnen maken in de toekomst. Dat is naar mijn idee een groot goed.”

Tekst: Frederique van de Sanden

Foto: Eri-Ann Osepa

Het onafhankelijke onderzoek naar het koloniale verleden van Tilburg wordt mede mogelijk gemaakt door inwoners van de gemeente Tilburg, het Stadsmuseum Tilburg, het Regionaal Archief Tilburg en de gemeente Tilburg. Het doel van het onderzoek is om Tilburgers meer kennis te geven over de rol die Tilburg speelde in het koloniale verleden. Tilburg is een inclusieve gemeente en daar zijn we trots op. De gevolgen van het koloniaal verleden zijn tot op de dag van vandaag voelbaar en zichtbaar. Meer kennis over elkaars verleden brengt ons samen. Zo maken we de gevolgen van onze geschiedenis voor ons heden bespreekbaar. Eri-Ann Osepa was een van de geïnterviewden bij het onderzoek naar het (post)koloniale verleden van Tilburg in 2023.