Stadsmuseum Tilburg
Robert kan zich die winter nog goed herinneren: "Het was een hele strenge winter. Ik zag voor het eerst in mijn leven sneeuw toen wij hier aankwamen. Dat was een bijzondere gewaarwording, maar ook echt afzien." Niet alleen de sneeuw is nieuw, ook aan het eten moet hij wennen. "We kregen ineens Nederlands fruit te eten, een appel. Dat hadden we in Indonesië niet.”
Eenmaal in Nederland aangekomen, werden Robert en het gezin van de ene naar de andere plek gestuurd. Robert: “We kwamen terecht in een opvanghuis in Bennekom. Vanuit Bennekom zijn we naar Elshout gegaan en vanuit Elshout zijn we naar Oisterwijk gegaan” In de tussentijd is zijn vader ook naar Nederland gekomen. Hij werd door een vriend Indonesië uit gesmokkeld en kon zich zo herenigen met zijn gezin.
Na het pension in Oisterwijk kwam Robert terecht in een pension in de Nieuwlandstraat, waar ze met 25 gezinnen woonden. “Daar mocht mijn moeder gelukkig zelf koken, maar verder was de opvang heel koud en kil”, aldus Robert. In Tilburg werd hij naar de 2e LTS gestuurd. “Ze zeiden dat ik de kost door met mijn handen te werken kon verdienen, maar dat wilde ik helemaal niet. Ik ben toen in de avonduren gaan studeren aan de Hogeschool Katholieke Leergangen (nu Fontys), eerst mbo en daarna hbo in de richting van arbeidsmarktpolitiek en personeelsbeleid”, legt hij druk gebarend uit.
Broers en zussen van Robert waaien uit naar andere steden en dorpen. Eén broer verhuist zelfs naar Bali, maar Robert blijft in Tilburg wonen. “Als je 15, 16 jaar was ging je hier stappen. In de kroeg leerde ik dan ook mijn vrouw kennen, daarom ben ik hier blijven wonen”, aldus Robert. Hij krijgt een baan bij de gemeente Tilburg als personeelsfunctionaris bij de Brandweer. Na de scheiding met zijn vrouw woont hij een tijd in Amsterdam waar hij weer voor die gemeente werkte. Robert: “Daar waren we toen, en dan spreek ik over 30, 40 jaar terug, al bezig met beleid op het gebied van inclusie, bijvoorbeeld voor homoseksuelen. Dat was heel anders dan hoe het er in Tilburg aan toe ging. In Tilburg is naar mijn mening, ook nu nog, veel te weinig diversiteit onder gemeentemedewerkers.”
Na een tijd in Amsterdam gewoond te hebben komt hij toch weer terug naar Tilburg. Robert: “Amsterdam was gewoon zeven dagen feest. Dat is een totaal andere samenleving daar. Ik pleegde echt roofbouw op mijn lichaam. Dus ben ik voor de rust, en om mijn kinderen meer te zien weer terug naar Tilburg gekomen. Hier voel ik me, vooral door de relatie met mijn huidige vrouw, echt thuis.”
Tekst: Hannah Kristalijn
Portret Robert Meyer: Maria van der Heyden
Het onafhankelijke onderzoek naar het koloniale verleden van Tilburg wordt mede mogelijk gemaakt door inwoners van de gemeente Tilburg, het Stadsmuseum Tilburg, het Regionaal Archief Tilburg en de gemeente Tilburg. Het doel van het onderzoek is om Tilburgers meer kennis te geven over de rol die Tilburg speelde in het koloniale verleden. Tilburg is een inclusieve gemeente en daar zijn we trots op. De gevolgen van het koloniaal verleden zijn tot op de dag van vandaag voelbaar en zichtbaar. Meer kennis over elkaars verleden brengt ons samen. Zo maken we de gevolgen van onze geschiedenis voor ons heden bespreekbaar. Robert Meijer was een van de geïnterviewden bij het onderzoek naar het (post)koloniale verleden van Tilburg in 2023.
