Het Laar
Annemie: “Mijn vader was bloemist, hij leerde mijn moeder kennen in de kwekerij van haar ouders. Die stond waar nu de Intratuin is, aan de Stappegoorweg. Ze kregen negen kinderen, eerst vijf meisjes, daarna vier jongens.” Het gezin woonde achter en boven de zaak aan de Piusstraat. De drie zussen herinneren zich nog de enorm langgerekte hof achter het huis. Die liep helemaal door tot de blauwsloot die daar vroeger nog lag.
Annemie is het oudste meisje, ze bleef het langst bij vader en moeder wonen aan de Piusstraat. “Ik hielp al jong mee in de winkel. Ik herinner me ook nog de oorlog. Dat waren moeilijke tijden, ik kon niet naar school. Toch waren de Duitsers prettige klanten, ze hielden van bloemen, zijn romantischer ingesteld dan de Engelsen, herinner ik me nog.” Annemie bleef vrijgezel, maar vergaarde wel veel roem met het maken van bruidsboeketten. Daarin verwerkte ze het liefst haar favoriete bloem, de cattleya, een paarse orchidee. Ook stond ze bekend om haar mooie grafstukken. Onze winkel was voor de gewone mensen, vertelt ze. “Maar ik had ook veel zakelijke klanten die bij mij hun bloemen bestelden. Verder was Moederdag een topdag in het jaar, samen met Valentijnsdag, dat toen al een beetje aan het opkomen was. Maar dat is eigenlijk niets nieuws, want geliefden gaven elkaar door het jaar heen al vaak een enkele rode roos. De paastijd was ook altijd een drukke tijd.”
Jacqueline en Isabella weten nog te herinneren dat Annemie in paastijd regelmatig in de etalage een knus huisje plaatste waarin echte kuikentjes onder een lampje scharrelden. Reken maar dat er in die week veel nieuwsgierige kindersnoetjes tegen het raam gedrukt waren.
Annemie betrok haar bloemen bij een bloemengroothandel. Twee keer per week kwam de grossier met een grote wagen en koos ze zelf haar bloemen uit. Inmiddels was ze gediplomeerd. “Eens per week volgde ik de opleiding voor bloemschikkunst in Den Haag, drie jaar lang. Met de trein. Heerlijk vond ik dat, die vrijheid, om zelf op stap te gaan. Ik ontmoette bloembinders uit het hele land.” Daar werd de kiem gelegd voor de vele exotische reizen die Annemie alleen of met een groep maakte. Naar Rusland, nog ruim voordat het ijzeren gordijn viel. “Dat moest met een visum en onder begeleiding, anders mocht je het land niet in.” Ze ging naar Egypte, Zuid-Afrika, Marokko, Portugal. Op latere leeftijd ging ze cruisen.
Einde jaren ‘90 sloot Annemie de winkel. Het pand is nog steeds een winkelpand. Nu zit er een orthopedische schoenmaker in. Annemie verhuisde naar een appartement in de Heuvelstraat, tegenover de protestantse kerk. Sinds 19 januari 2019 woont ze in Het Laar, ze is 86 jaar. Haar zussen komen heel vaak op de koffie.
