Geert van Nunen
Tilburgs gemaaw meej Tienuske en Opa.
“Hee Opaa, Waor zèède gij meej oew verhaoltjes gebleeve? Ge kòst zoo schôon schrèève over Tilburg, de schrôbbelèèr en meziek en zèllefs over aaw en jonge meense op de kermis en over oewen hobbie bij dè meziekmuuzeejum”, zeej ons Tienuske, de klèène van ons Trees. Ut mènneke, unne gatschööver van’t zööverste sôort kan nog mar aamper Aop, Nôot en Mies geschreeve krèège en heej naaw al zonne grôote mond. In’t Tilburgs: ‘Bakkes’ , mar dè heurde mèn nie zegge.
Zeeker ons Tienuske maag dè nie heure, want hij maag nie vur galg en rad opgroeje. Ons Tienuske heej gelèèk want opa had unne wraaitersblok. Dè noeme ze zôo asde ginne letter op pepier kunt verzinne.
Hij ha gelèèk; Want, wè vieler te schrèève asse steeds in herhaoling valle asse praote over Willem Twee, Willem Aalex , unne Schrobbelèèr, de Spôorzaone, de nuuwe Piejushaove, dè mènneke van Trump meej zun bruutaol pröölsmoeltje, de vier poletieke partije die’t nie vur mekaare krèège om saome dur êen deur te waandele omdètter intje nie gruun genoeg is. Allêen van kôonegin Maksiema gin kaaj woord.
Ik zeg welles: “L’iestwaar su repèètte.”
En dè kunde bevobbelt zien en heure bij de Mjoesikul “de Moordhoek” over Marrietje Kessels.” Daor kunde getööge zèèn van dè we niks geleerd hebbe van't verleeje.
Aachterbaks gekonkel en dôofpotgedoe was toen strèèk en zet, in Tilburg schering en inslag. Zèllefs tot op den dag van vandaog. Toen gold al vur kerk, febriek en gemêenschap; “Zwèège en wèès kèèke”
"Tienuske, hier moete gij ut mee doen en opa vat noggus un schrobelèèrke."
Geert van Nunen