Verhalen uit Jeruzalem
Mia Laros vertelt
Jeruzalem ligt ingesloten tussen Wilhelminakanaal, Meijerijbaan, Ringbaan-Oost en het kanaal naar de Piushaven, een beetje afgescheiden van Tilburg. De Caspar Houbenstraat vormt de belangrijkste toegangsweg. Lange tijd kwam je er alleen als je er woonde of werkte. Jeruzalem hoort bij de stad, maar is ook een dorp in ‘het buiten’.
Dat was de buurt vanaf het begin. Iedereen kende elkaar en stond voor elkaar klaar. Hielp de buurt schoon te houden en werkte mee aan de organisatie van allerlei activiteiten in de buurt. De betrokkenheid was groot. Er werd veel in de tuin en op straat geleefd. Er waren nog niet zo veel auto’s als nu, dus konden de kinderen volop op de straat spelen. En er was vaak muziek op straat, zoals van het draaiorgel dat door de buurt trok.
Door de jaren heen is er veel veranderd in Jeruzalem. Renovatie en nieuwbouw van huizen, bedrijven die kwamen en gingen, werk en werkeloosheid, criminaliteit, goede en slechte tijden in die dorpsgemeenschap. En nieuwe bewoners van wel 30 verschillende nationaliteiten. Toch is de buurt altijd een dorp gebleven. Een dorp waar we allemaal nog steeds trots op zijn. Ik hoop dat dit ook voor de nieuwe bewoners zo zal zijn. Jeruzalem is oud en nieuw tegelijk.
Mia Laros kwam in 1967 op 28-jarige leeftijd naar Jeruzalem, woonde eerst in de Caspar Houbenstraat en tegenwoordig in de Betuwestraat.
