Geert van Nunen
Maajmaond;
Opa op beejevaort nor de Hasselse Kepèl.
Onze oopa wilde hil gèère nòr ons Lieve Vraawke van de Hasselse Kepèl want op heure vurspraok was’t gelukt meej zunne kreupelhoutere heup, zo assie gèère zeej.
Aawerwets dè onze oopa is, dogt’íe, dè’tie unne houtere bêen zou krèège.
Want hij mankte sewèèl hij liep en in zènne tèèd kreege de meense gin nuuw heupe. “Kèkt mar in de Hasselse Kepèl” zeetíe. “Daor hange zat kreupelhoutere krukken as dankbetööging aon de muur.” Zilvere en houtere, geschonke dur rèèk en èrrem.
Hoe dè onze oopa daor moes koome, wiesse wij wel. Vur unne lèkstêel doen wij veul, zèllefs de gekste dinger.
Vruuger spulde we kreugelspellekes en liepe we op haande sewèèl onzen oopa ons bij onze voete vaast hield.
Mistal hattie zon schrobbelèèr mutske op zunne tèbbes.
Weetend dè tie unne goeje inneemer was kreeg hij dè mutske kedoo bij aonkôop van zunne wèntervurraod.
As pelgrim wou’tie hij as kreugel te haand, dus nie te pôot nòr de Kepèl lôope. Meej aander woorde; onze oopa kreeg zunne zin.
We hadde de hèrremenie öt Riel meej un vraaw as Tamboermètresse gevraogd of ze meej ons en onze oopa wilde douwtrappe nòr de Hasselse Kepèl.
Vur unne lèkstêel, un bietje kattespouw en unne kwak stroopsòldôtjes en twee reuzespèkke ieders, unne schrobbelèèr en vur onze oopa wouwe ze bist koome opdraove.
Op ut Hasseltplèèntje had iederêen zun èège vezaomeld en in optogt meej onze oopa vurop en meej de hèrremenie daor aachter kwaame we meej veul kebaol langs de snoepkraome en liep onze oopa op zun haande nòr ut bènkske meej un lieterse fles Schrobbèèr en begos rond te deele. Nog irst èfkes nòr binne om un rôozehuudje te prevele en naoderhaand un kerske braande vur Maria. Oopaas beejevaort zaater op.
Geert van Nunen.