Geert van Nunen
Facebook Feesboekgezèèk.
Lèst nipte we wirres ôn de schrobbelèr omdè we dè nie kunne laote.
We hadde verders niks te doen meej dees wèrrem weer. De musse vebraande d’r pôotjes aon de gloejend hêete zinke dakgeut.
En waor we ons het mist druk om maokte de was ’t feesboekgezèèk dè alles en iederêen in zunne maagt heej.
Meej grôote en klèène teblètte zitte ze den hille dag te zwaaipe, zeg mar meej d’r sausdööme over dè glasplôtje te schööve.
D’r kan ginne ôogopslag van aaf en asder wè van zegt, kèèke ze oew kaot aon.
’t klènste gezèèk word op feesboek gezet meej de hôop dètter iemand dè berichje laaikt. Dès Tilburgs vur iets leuk vèène.
We viete nog unne slok van dè mierzuute spul en we ginge verder meej maawe.
As ge iets over voeballe wilt opzuuke op Goegel dan goegelt dè proogrâm jaaw terug over de klub die gij bekeeke hèd en ônslöötend krèède reklaome van ‘t mèrk ootoo waordeur die klup gesponsurt wordt.
Bij WillumTwee houwe zut op Schrôbbelèèr.
Lest zuukte ik nôr un aaw mèrrek siegrèt. “Sjief Fiep”, dè kende wel.
Mar dè kos dè goegelmesjien nie gevonde gekreege krèège en toen kwaame ze meej dè êlèktroonies zöögpèpke. Om oew èège kepôt te laage.
Waor is de tèèd en waor zèn de echte manne gebleeve? Manne die ginne Feesbook nôdig hebbe en die ‘t in de kroeg meej ‘n pilse en schrobbelèrke ôk gezellig hebbe. Waor zèn de vraawkes, die meej unne schalks lonkende oogopslag mêer zegge dan meej ‘n simpul feesboekberichje?
Hoe zut zèèn as wij vruuger meej ‘n Feesboekteblètje onder ons èrreme ginge speule.
Ze zouwe zegge: ””Gao toch gaaw speule, snotjong dè ge zèèd.”
“Gao jullieje paa hèllepe meej schuupe en spaoje in den hof, dan krèède êelt op oew knooke. ”Unne lèkke tuut lappe kunne ze nie, mar wel goegele nôr unne goeie fietsemaoker, liever nog nôr unne goeje ‘Deed’ die’t ôk kan.
Wè zut er bij ons gezwaajd hebbe as ons vadder en smoeder via Feesbook wiesse wè we öötspôokte? Wij waare toch veul gelukkiger dan de jeugd teegeswôrrig. Bij ons was’’t nog spannend zôlang de pestoor nie in de gaote had dè z’n sterappeltjes ôn zunne bôom op raokten en de kerse bij ‘smoeder op toffel laage.
De köster wies ‘t wel, en dan wiese onze paa en ons smoeder ‘t zondags nao de hôogmis ôk.
Vruuger kôste in de kerk op oew gemak zitte te gööze nôr de mèdjes ööt de buurt. Naaw hèdde feesboek en èpkes op oew teblètjes en mobieltjes.
‘Mar Gust” zeej ik teege munne maot. “Vruuger was’’t haandwèrk en naaw stuure ze un èpke en hebbe ze unne ‘DEED’ vur de rest van de week.” Zôn relaotie is net zo houwbaor as un feesboek-laaikske.
‘theej niks om’t lèèf, toch!” Gust moes èfkes naodenke.
Giester liep ik in de Heuvelstraot te kuijere en ’n mèdje meej lang slöök haor in z’on slank zwart jurkske ôn d’r lèèf knalde teege mèn aon. Ze keek himmôl nie uit d'r soepôoge, asof ze allêenig op de wèèreld was. Meej hil d'r aaifoongedoe ha’k heur wel gezien, zij mèn nie. Meej alles we ze had vloekte ze mèn stèèf ; ‘Verrekte koekwous”, kwaam ööt d’r plât Tilburgs mundje; “Kèkt ööt oew schèèl doppe en kèkt waor de lôopt. “Mar Gust” zee’k. ”Dees figuure denke dè ze de hille wèèreld nor d'r haand kunne zette.
Naa was't toevallig gin lillek medje, daor had ze geluk bij.
Wèn ôrdienèèr frammes meej zonder prêsentaosie.
“En Gust waor zitte gij op?” vroeg ik kwaazie nonsjelaant.
“Sjaarel” zeetie; “Op zwart zaod. Ik kan zellufs gin boek kôope, lôt staon un abonnemèntje op feesboek afslööte.
Mar waor ik wel unne héékel ôn heb, is dè de meense gin ôog vur mekaare hebbe.
Ik noem dè asoosjaal en ze zèn soosjaalemeedieja-errem.
Lèst moes ik nôr de UuWeeVee om daor un bezuukske af te legge bij munne kootsj. De zôveulste binnen êen jaor. “Wat is uw diegiedeejnummer en wat is er aan de hand?” Vroeg hij kwaasie bekakt meej deetee.
Toen ik dè öötleej zeet ie; “Dè stao hier ôk. Kom’t de vollegende week mar terug, dan zummers èfkes over hebben,” zeetie. “Wel verder solliciteren meneer, het UuWeeVee staat vierkant achter u.”
“Sjarrel dès aasoosjaal digitaol kebaol.
Ze maoke de meense kepot. Zeekers asge ginne péécéé en schôon haandschrift hèd.
“Hoho” zee’k. Kèkt us nor dè schôon gebouw daar op den hoek van de Gasthöösstraot en de Burgermister Brokslaon. Dès daor ammol vur meense as jou daor nêergezet om oe nog beeterder as vruuger te kunne hèllepe.
Rööm twintigduuzend meense moete daor naor toe.
“O jao” zee’k. “Ik kreeg ‘n öötrijkaortje vur menne fiets. Ik vouwde dè dubbel en staak 't in zunne koffie. Kos ie meej ruure, diejen gladjaonus, zonne zije snorremans. Hij zat druk krèège.
Ööt kaojighèd hè’k toch mar den ootoo gevat en nôr ons Mien op de kèmping gereeje.
Ze stond meej de buuf, die nôst ons stao, de sattelietschootel te installèère.
Die hadde we op de maajmèrt in de stad kunne koope vur unne habbekrats, mar we zèn toch geslaogd bij Niekoo van de Braok, vur ’t goeje spul zeg mar. Bij hum doen z’t aatij.
‘sMien wô dè tannismènneke Raafajèlleke Nadal op Wim Bledon bekèèke.
Heur Rafke leejt’r naaw al ööt en naaw moet ze ’t meej Zjookoofiets of Feedurur doen.
Ze kèkt nie zoo sekuur, meej mèn is zij meer dan tevreeje en ik skoor ôk op ‘love’
“Nèè nèè, zij durre zin, ik ôk mènne zin.” Sportief as we zèn kèèke we alles aaf.
Lu grant déépart hebbe we gezien en naa zèn we tot nao de kermis onder de panne. Ik zèè bist tevreeje meej Diejoontje de Graoff.
Hier vat mar aon, dè glijt makkelek nôr binne. Unne schrobbelèèr op zunne tèèd. We gôn viere dètter wè te viere valt. ’sMien heej ketakt geleej meej den teevee en dè gômme belôone.
Kunde gij ‘m nog èffe omhôog houwe, dan giete we d’r nog wè in.
Toen zeej Gust; ”Gij leert ut nie aaf meej oewe Schrobbelèr en ik wil ’t nie afleere.
Geert van Nunen.