Kinabast

Middels Els van Overbeek ben ik een tijdje terug in het bezit gekomen van de hiernaast afgebeelde fles (afbeelding 2). Een reusachtige fles van een halve meter hoog! Ter vergelijking heb ik er een blikje bier naast geplaatst.  

De fles (met inhoud) is oorspronkelijk afkomstig van de wijnhandel “Wed. P.J. Knegtel N.V.”, voorheen gevestigd aan de Heuvelstraat no. 67.  Zie het hiernaast afgebeelde etiket.  

De laatste ‘Knegtel’ van deze wijnhandel was Piet Knegtel die, ongehuwd en (dus?) geen kinderen, de zaak in 1976 verkocht aan ‘Het Gulden Anker’ in Etten-Leur. 

Ik schreef al eens eerder een paar verhalen over deze wijnhandel op ‘Het Geheugen van Tilburg’ onder de titel ‘Wijnhandel Wed. P.J. Knegtel’.  Zie desgewenst aldaar.  

Behalve dat de ‘Wijnhandel van Knegtel’ vooral een importeur was van hele goede (met name) Franse wijnen, werden er door het bedrijf ook zelf likeuren gemaakt. En daarvoor diende o.a. die kinabast. 

Met name voor kruidenbitters. Het gaat om de bast van de kinaboom, van oorsprong uit de Andes. Het komt van het inheemse woord ‘quina’ dat schors betekent.

Op de website van ‘De Oude Flesch’ las ik overigens dat er vroeger ook kinawijn werd vervaardigd; auteur Klaas Prins.  Ik citeer:   ‘

In de twintiger jaren was kinawijn een populaire drank die als versterkende wijn en als aperitief werd aangeboden. Kinawijn is een drank die werd vervaardigd door rode wijn enige tijd te laten trekken op gemalen kinabast. Hierdoor ontstaat een drank met een bittere smaak, waaraan een aantal kwaliteiten werd toegeschreven, zoals eetlustopwekkend, koortswerend en rustgevend.  

Kinawijn werd dan ook niet alleen in slijterijen te koop aangeboden, maar ook in apotheken kon men kinawijn betrekken. Kinawijn heeft een alcoholpercentage van 14% tot 16% volume procenten. Vermoedelijk is kinawijn de Nederlandse versie van de in Frankrijk in die tijd populaire “Vin au Quinquina” zoals die onder meer door de Franse firma Dubonnet op de markt werd gebracht.’  

We kunnen het Piet zelf niet meer vragen. Hij overleed in 1987.  

Louis Sparidans