Anton van de Wiel
- Datering van de gebeurtenis: 2012
"Ik ben aaltij nog 'n bietje kwaod, vur wat ge de vurrige keer allemol gezee het. Degge mee men best wel de hort op wilde en zo. Is dat nou taal vur ene katholieke Tilburgse jongen die bij de fraters hee gezeten, en nog wel vrijwilliger op 't archief wil zijn ? En ik had me d'r zo veul van vurgesteld..........."
Mee die tirade werd Antoon ontvangen dur Janneke, ge wit wel, den Engel die mee 'n mobieltje op de Sint Jan staat, toen hij argeloos opbelde om ze ene zalige Kerstmis te wensen ! Hij heeft wel een uur moeten praten als Brugman, en toen begon ze wat bij te draaien. En toen ie ene goeie bak over het archief vertelde, moest ze echt lachen ! Ze werd toen meteen weer serieus, als iemand die betrapt was, maar Antoon had lekker wel gemerkt dat ze gelachen had ! En d'r pruillipke was weg en ze dee weer gewoon.
Maar ze had iets te vertellen. Maria en Jozef en 't Kiendje, en den ezel wilden alle vier mee Kerstmis wir ene keer langs komen bij ons in Enschot. En vooraf moest den engel ene keer verschijnen om alles af te spreken. Wanneer kwam het uit ?
En zo gebeurde het dat enen echten engel bij ons op het afgesproken uur vur de deur stond en voorzichtig, mee ingevouwen vleugels, stukske vur stukske, naar binnen werd getrokken en gedouwd......Ze was nie lilluk mar ok nie overdreven knap; ze was dus zoals iedereen, ok gij en ik, eigenlijk zouwen moeten zijn......
De zithoek, dat gaat nie zo goed mee die vleugels, dus we gingen gezellig en ouwerwets rond de tafel zitten. En we zaten daar echt gezellig koffie te drinken en te kletsen. We vroegen bijvoorbeeld of ze als engel ooit mee slecht volk te maken had gehad.
"Da zal ik oe vertellen"zee Janneke. Ik ben ooit Engelbewaarder gewist van ene meens die van gin kanten deugde.......'t Was er ene mee lange vingers..... En liegen......As ie floot dan loog ie al ! Hij kwam van de Reeshof, dus dan witte gij 't wel !! God bewaar me, daar heb ik wat mee afgezien. Maar gelukkig is ie nie oud geworren. Toen ie dood ging heb ik hem, volgens vurschrift, afgeleverd bij het Vagevuur......en wat denkte ? Daar bleek hij ok nog straf tegoed te hebben, van een vurrig leven.......Ha ha ha, die zie ik de irste honderd jaar nie terug !"
"Sjonge jonge, wat hedde gullie, engelen allemol al nie meegemokt ......Ge moest dat eens ene keer opschrijven. 't Zou zund zijn as dat allemol verloren ging......."
"Dat hebben ze al meer tegen men gezee. Mar wanneer houde gij zelf nou eens op mee schrijven ?"
"Eerder dan gij denkt, misschien !" zee Antoon. Waarop Janneke, heel bits: "Lekker cryptisch doen, hé ! Doe maar goed zielig........" En Antoon weer: "Nee, mar ik ben eigenlijk wel ene eigenwijze donder en daar ben ik gruts op........"
Afijn, honderd op enen hoop, toen de koffie op was en alles was besproken vur het bezoek van de H. Familie moest Janneke wir weg. Ze werd wir mee vleugels en al goed ingevouwen om weer dur de deur te kunnen......
Ze had haast want, zee ze, ze had mee 'n stel engelen afgesproken vur vanavond in den engelenbak, bij Sint Petrus, vur 't wekelijkse glaasje engeltjesnat ! "Goei spul", zee ze, "mar 'n bietje sterk. Over 'n paar uur kunde ons boven heuren gieren....."
Over de H. Familie was afgesproken dat die op 't fist van Onnozele Kinderen zouwen komen. Dan was er nog zoveel over van de Kerst, dat Marieke nie veul extra bodschappen mir hoefde te doen !
Over de visite hebben we ‘t verder nie, dat ging zoals vurrig jaar. Sint Jozef, mee ‘n sigaar en ene borrel in zunne praatstoel, 't heilig Kiendje, dat nooit poepluiers mokt, de H. Maagd en Marieke, die zo druk stonden te kletsen, dat Sint Jozef en Antoon zelf suiker en melk en ‘n lepeltje in de keuken moesten halen..........
Alleen den ezel, daar was natuurlijk wir wat mee. Die stond op een gegeven moment bij de buren het gras weg te vreten ! En als we hem mee probeerden te trekken zette-ie zijn eigen schrap mee vier poten en balkte heel kwaad ! Dat is me wat geweest.......
Mar toen kwam het ogenblik daar, dat de H. Familie, wir langs Heukelom, terug naar den Hemel zou gaan.
Maria ging wir mee 't Kiendje op den ezel, Sint Jozef mee zunne staf d'r neffen. En bij het afscheid nemen, zee Maria nog: "Ik zal 'n schoon plekske vur jullie uitzuken in den Hemel ! Een goei plots, vanwaar ge alles goed kunt zien !"
Antoon (geschrokken): "Host oe mar nie......We hebben de tijd, en gij hebt als Heilige Maagd zeker een volle agenda....."
Maria: "Nee hor, dees hee vurrang ! Ge verlangd zeker heel erg nor den hemel ?"
Antoon: O nee, hangen hee gin host ! Ik ben ene geduldige meens, en bovendien moet ik op aarde nog enkele zonden uitboeten....."
"Ik heur 't wel, we moeten efkes wochten......", zee Maria en ze moest me toch lachen............ En ge kont oew ogen nie van heur afhouwen, zo schoon, moederlijk en lief ziet Maria d'r uit. En 't schonste is ze, als ze lacht.
.Als afscheid riep ze tegen alle lezers van 't Geheugen: "Gullie allemol, heel veul heil en zegen in 't nuwe jaar........en dè we nog veul schons in 't Geheugen meugen lezen !"
Mar Antoon hee achteraf wel goed op zunne kop gekregen thuis, omdat ie toen nie dur wilde praten over den Hemel........Die moet er nou aaltij 't brekspul inbrengen......!
Anton van de Wiel
