Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: Eerste helft 20e eeuw
Dit wordt geen fris onderwerp, dus als u het niet wilt lezen, klik het maar gauw weg.
De meeste jongeren van tegenwoordig zijn er aan gewend alsof het altijd zo geweest is. De meeste huizen, zeker met een verdieping, hebben twee wc's. Maar dat is lang niet altijd zo geweest!
Toen wij met ons gezin in de dertiger jaren van de vorige eeuw van de Veldstraat naar de Minister van Sonstraat verhuisden, was het een grote luxe !
In de hoek van de bijkeuken van ons nieuwe huis was een heuse binnen-wc. Weliswaar nog zonder waterspoeling, maar toch!
In die tijd, nog geen honderd jaar geleden, hadden de meeste huizen in Tilburg als enige WC, gewoon een ‘höske' in de tuin, ‘meej un schèun dakske', un schèèthöske genoemd.
Het was meestal ‘gebouwd' bovenop een beerput, die één keer per jaar moest worden leeg geschept. Tegelijkertijd had men dan goeie mest voor de moestuin, die ook bijna iedereen een had.
Vanwege de zogenaamde ‘odeur' stond zo'n ‘höske' meestal een tiental meters vanaf de achterdeur, maar het rook er altijd fris! In de deur zat namelijk altijd een rond stinkgat.
Ik heb me ‘rot' gezocht naar een bijpassend plaatje, maar het is me niet gelukt. Wie zou er vroeger trouwens een foto van hebben willen maken?
Maar ik heb geluk gehad. Afgelopen weekend verbleven we namelijk een paar nachten in een 6-sterren-hotel. Men had er natuurlijk alle luxe, maar die zesde ster hadden ze te danken aan het feit dat ze óók nog een buitenaccomodatie hadden ‘voor de hoge nood'.
Vlak voor ons vertrek was mijn echtgenote zo vriendelijk om ervoor te poseren (zie hiernaast). Zo hebben de jongeren onder ons toch nog enig idee hoe zoiets er vroeger uitzag.
Louis Sparidans, Grave