Jan Kwantes
- Datering van de gebeurtenis: jaren 50
16e vertelling (uit Bouwjaar 1945 van Jan Kwantes)
Mag ik mee gaan meten?
Als mijn vader, die woninginrichter was, bij de klanten moest gaan meten om de vloerbedekking en gordijnen op maat te kunnen aanbrengen, wilde ik als menneke van een jaar of zes, zeven, wel eens mee. Dus als ik vakantie had, dan reed ik met onze pa mee in de auto, het was een rode combi van het Engelse automerkmerk Commer. Voorin zaten twee stoelen en daarachter was een overdekt laadvloertje. Voordat hij wegreed maakte hij een lijst waarop hij de volgorde bepaalde van de te bezoeken adressen. Dat opmeten van vloeren en ramen moest heel secuur gebeuren. Met een waarschuwende ondertoon zei hij dan van te voren: "Jan, je mag mee, maar je blijft in de auto zitten wachten zolang ik bij de klanten binnen ben! Afgesproken?" Soms mocht ik toch mee naar binnen, als ik mijn mond maar hield en hem niet in de war bracht met mijn vragen. Tijdens het opmeten prevelde hij de maten voor zich uit terwijl hij naar zijn, in rode plastic kaft zittende, notitieblok liep en zorgvuldig de maten opschreef. Als de klanten hem afleidden en hij twijfelde, nam hij de maat opnieuw. Zodra hij klaar was dan vouwde hij de blaadjes met aan de bovenkant het logo van de zaak om, haalde het calqueerpapier er tussenuit en maakte de volgende pagina gebruiksgereed. Zijn gele, twee meter lange, houten duimstok vouwde hij weer ineen en stak die in zijn binnenzak van zijn colbert. Ik heb dat tafereel vele keren aanschouwd. In de auto vertelde hij dat foutloos meten een echte kunst was. Als er fout gemeten was, had dat grote gevolgen, die voor de zaak verlies konden opleveren. In de gevallen dat ik niet mee naar binnen mocht bleef ik braaf wachten en keek ik naar het verkeer. Ik kende zowat alle automerken uit mijn hoofd en als ik het niet wist dan vroeg ik het aan onze pa. Het leukst vond ik het als onze pa moest gaan meten bij het Tilburgs Natuurdierenpark aan de Bredaseweg. Ik was daar wel eens geweest met ons moeder en mijn zusjes Corrie en Annelies, maar nu kon ik er op eigen houtje eens rond kijken, terwijl ons pa binnen de maat ging nemen. Hij zou nog wel het een en ander te bespreken hebben met de familie Van Dijk over de inrichting van hun woning of restaurant. Dus ik nam aan dat ik alle tijd had om eens op onderzoek te gaan in dit park. Na de vogels, die vooraan in kooien zaten, volgden de grotere dieren zoals beren, leeuwen en tijgers. Helemaal achterin zaten de olifanten, maar zo ver mocht ik niet komen. Ik moest om veiligheidsredenen binnen het gezichtsveld blijven van het restaurant of het woonhuis, waar hij met eigenaar, de heer Van Dijk, een kopje koffie dronk. Ons pa had er, als hij binnen klaar was en dan wilde vertrekken, geen behoefte om mij te komen zoeken achter in het dierenpark.
JKw
Afbeeldingen:
- 1. Kleine bestelwagen van het Engelse merk Commer;
- 2. Entree (Burgers) Tilburgs Natuurdierenpark Tilburg jaren 50 (RegArchTilb);
- 3. Olifanten (Burgers) Tilburgs Natuurdierenpark Tilburg jaren 50 (RegArchTilb);
- 4. Kijkje in de woninginrichting.
