Jan Kwantes
- Datering van de gebeurtenis: jaren \\'50
(4e VERTELLING uit ‘Bouwjaar 1945' memoires van Jan Kwantes)
- 4. ‘Mag ik mee naar Willem II ?'
Op zondagmiddag, wanneer Willem II thuis speelde in het Sportpark aan de Ringbaan Zuid, dan mocht ik, als het uitkwam, met ons vader mee naar het voetballen. Zodra de zondagmiddagsoep verorberd was deed onze pa in de fauteuil een hazenslaapje tot dat zijn broers aan de deur verschenen. Het was gebruikelijk dat ze gezamenlijk in de auto van onze pa naar het Willem II-stadion reden. Het gezelschap bestond uit: ome Harrie, ome Huub, ome Louis en zijn zoon Jan, onze Harrie -mijn oudere broer- en Jacques mijn zwager in spé. Het was een bont gezelschap en alleen onze pa en ome Louis droegen een hoed. Als de groep te groot was en niet in één auto paste, dan reed ome Louis ook met zijn auto. Ome Harrie, die ook van de partij was, had eigen vervoer.
Er werd in de omgeving van het stadion geparkeerd en vervolgens nog een heel stuk te voet afgelegd. Ik vond het prachtig al die drukte voor het voetbal, het gaf een gevoel dat aangenaam spannend was. Bij het stadion gekomen ging onze pa naar de hoofdtribune, hij had ieder jaar een seizoenskaart. De rest van het gezelschap de beklom de trappen van vak K, schuin achter de goal aan de Tilburgse noordwest kant. Dat vak bestond uit alleen staanplaatsen, die trapsgewijs tot aan de sintelbaan reikten.
Zodra de voetballers vanuit de catacomben het veld in looppas betraden werd er door het hele stadion geklapt. Meteen na de aftrap hoorde je hier en daar herhaald aanmoedigend schreeuwen: "Hup Willem II". Ik herkende van afstand Jan van Roessel, Kurt Zaro, Coy Koopal en Sjel de Bruijckere van de kauwgomplaatjes, maar ook Jan Botermans en Christ Feyt. De laatste was de keeper en verdedigde de Tilburgse goal. Vele clubs als AGOVV en DOS, maar ook Feyenoord en PSV kwamen in Tilburg spelen. Willem II werd in 1952 en 1955 landskampioen. Zodra er in het veld fouten werden gemaakt of de scheidsrechter nam in zijn ogen een onterechte beslissing dan kon Jacques zich zo opwinden dat hij dan boven iedereen uit de lelijkste verwensingen en vloeken uitschreeuwde. Vooral de tegenstander die overtredingen maakte op een van onze spelers moest het ontgelden. In de rust gingen we beneden wat drinken en zag ik onze pa, die zich bij ons aansloot. Na de wedstrijd, die om kwart over vier was afgelopen, spoede iedereen zich huiswaarts omdat precies om half vijf de uitslagen werden uitgezonden via de radio. Onze pa zat dan letterlijk met zijn oor aan de Erres-radio gekluisterd en iedereen in de kamer moest dan stil zijn want dan werden de voetbal- en toto-uitslagen voorgelezen door o.a. Frits van Turenhout.
Een enkele keer mocht ik achter op de gemotoriseerde invalidenwagen van ome Harrie mee naar het voetballen van Willem II. Dat was pas echt een belevenis. Het was een driewieler met hulpmotor waar achter de bestuurdersstoel een zadel was gemonteerd voor de passagier. Ik stak met mijn hoofd boven dat, -met een pet getooide hoofd-, van ome Harrie uit. Rechts van zijn stoel stonden de krukken in een standaard geklemd. De krukken van ome Harrie waren vervaardigd van een harde houtsoort en reikten tot onder zijn oksels. De halvemaanvormige steunen waren bekleed met bruin leer. Het waren indrukwekkende krukken, waarmee ik als kind probeerde me voort te bewegen zoals hij dat deed. Bij het stadion gekomen reed hij tegenover de hoofdtribune de atletiekbaan op, die rondom het veld lag. Achter de goal aan de noordzijde was ruimte gereserveerd voor verschillende invalidenwagens. D meeste daarvan werden nog met de hand voortgedreven, hetzij met trappers, hetzij met stangen die op en neer bewogen moesten worden. Naar mijn gevoel waren dit de beste plaatsen van het hele stadion. Je kon er de spelers naar elkaar horen roepen en zelfs het beroeren van de bal voor de goal was hoorbaar.
Als er een bepaalde periode niet gevoetbald werd in het stadion, dan werd de sintelbaan gebruikt voor atletiek, maar ook voor motorspeedway. Van dit motorevenement ben ik een keer getuige geweest, ik vond het geweldig spectaculair met het opvliegende stof en het denderend lawaai van de motoren. Ome Jan uit Wassenaar weet daar als deelnemer aan die races alles van.
JKw
Afbeeldingen:
- Het elftal van Willem II uit 1952 (regionaalarchieftilburg)
- Achterzijde hoofdtribune van het Sportpark jaren ‘50
- Zicht vanaf de hoofdtribune op vak K, de sintelbaan, het veld en Korvel jaren ‘50
- Invaliden hadden een van de beste plaatsen langs de lijn
