- Datering van de gebeurtenis: 2e Wereldoorlog
Jetty Vriens schreef haar verhaal over de Jan Aartestraat en de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal zal in onderdelen op het Geheugen van Tilburg worden geplaatst.
Er waren weinig mogelijkheden tot ontspanning. Huizen moesten verduisterd worden. Voor zover toereikend werd dat gedaan met kranten en de gordijnen. Er mocht n.l. geen verlichting te zien zijn om zo de vijand (onze bevrijders) te hinderen. 's- Avonds weggaan was er niet bij. Wij hadden het geluk dat in ons gezin veel gemusiceerd werd. Vader was van origine onderwijzer maar werkte als boekhouder bij BeKa. Maar hij was bovenal musicus. Hij gaf solfège les aan de muziekschool. Hij was dirigent van het mannenkoor St. Cecilia alsook van het kerkkoor Broekhoven 1. Tijdens de oorlogsjaren dirigeerde hij in genoemde kerk het kerst-oratorium. 'n Groot koor van mannen, vrouwen en jongens. Ook 'n aantal zusjes zongen daar in mee, waarvan 2 als soliste. Het hoeft geen betoog dat de kerk uitpuilde van mensen die blij waren met zo'n uitstapje. Muziek heeft in ons gezin een doorslaggevende rol gespeeld. Allen hielden van klassieke muziek. Er werd thuis veel gemusiceerd, gezongen en piano gespeeld. Het heeft zeker een bijdrage geleverd om die zware jaren door te komen.
Vader speelde thuis veel piano en was een groot liefhebber van de muziek van Beethoven. Op 'n avond, het was donker, werd er plots gebeld. Omdat iedereen immers zijn huis goed moest verduisteren, schrokken we heel erg. Mijn vader ging naar de voordeur waar 'n duitser stond. Die vertelde dat hij aan het raam had staan luisteren naar muziek van Beethoven en wilde hem daarvoor bedanken. Ja, ‘de vijand' kon het soms ook moeilijk hebben. Ik herinner mij zeer goed als ik met mijn moeder bij de Mariakapel in de Heuvelse kerk stond dat daar regelmatig Duitsers op hun knieën de rozenkrans baden. Als ik aan die kerk denk moet ik met een glimlach terugdenken aan mijn jongste broer die in die jaren daar misdienaar was en aan pastoor van Dungen. Bij het schenken van de wijn werd mijn broer door de pastoor naar koster Lutgerink gestuurd voor meer wijn. De koster stuurde mijn broer echter terug met de mededeling dat men vanwege de oorlog ‘zuinig' moest zijn. Waarop de pastoor mijn broer weer terugstuurde met het antwoord: "zeg maar dat onze lieve Heer er niet onder hoeft te lijden ". En dat op z'n Tilburgs ! Pastoor van Dungen was een echte herderlijke pastor. Menigeen zat graag vooraan als hij z'n preek hield en bij de toch goed gevoede collectanten schudden de buikjes vaak van plezier bij het aanhoren van zijn teksten. Maar deze man stond ook te huilen toen zijn kerkklokken uit de toren werden gehaald om omgesmolten te worden voor de kogels. Ik stond erbij.
Jetty Vriens