Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: 7 maart 2010
"Alle kinderen tellen mee; een en zeven is vier keer twee. Alle mensen samen, kleinen en voornamen, iedereen telt mee!"
Zo begon vanmorgen (met een kinderkoor) een zogenoemde gezinsviering in de Lucaskerk in Tilburg, aan de Lage Witsiebaan. De kerk was stampvol, op hooguit een stuk of tien lege plaatsen na. Al sinds meer dan vijftig jaar ben ik nooit meer op een zondag in de kerk geweest en ik keek mijn ogen uit. Hoe is dit mogelijk, dacht ik.
Ik was in de kerk omdat er een intentie "gevierd" zou worden ter nagedachtenis aan mijn ruim drie maanden geleden overleden oudste broer (onze Walter) en ik had verwacht er hooguit enkele tientallen mensen aan te treffen.
Er was "een voorganger", een functie die afwisselend dán door een vrouw, dán weer door een man werd vervuld en gedurende de hele mis werd er alleen maar in het nederlands gesproken. Ook de aanwezige kinderen werden direct bij een en ander betrokken.
Het ging o.a. over appels en peren, een vijgenboom (vooralsnog zonder vijgen) en er heerste een ontspannen sfeer. Het sprak kennelijk veel mensen aan en na afloop was er koffie.
En natuurlijk kon iedereen een hostie krijgen. "Iedereen hier" zo werd benadrukt. Hoe zou dat in Reusel of in de Sint Jan in Den Bosch zijn, dacht ik tegelijkertijd.
Eén minpuntje vond ik aan het einde van de viering, het slotlied, zoals werd vermeld in het begeleidend boekje met als toevoeging: Van de Titanic. Is de ondergang van de Kerk zó nabij?
Onder "mededelingen" werd nog vermeld dat er tijdens de vastentijd elke vrijdag in het gebouw van de Eilimgroep aan de Schiphollaan een vastensoepmaaltijd wordt geserveerd, met komende vrijdag een keuze tussen linzen- of kippensoep.
Ik ben er niet opnieuw "gelovig" door geworden, maar vond het wel zó bijzonder dat ik meen dat zoiets "voor het nageslacht" bewaard moet bijven. Waarvan akte!
Louis Sparidans, Grave