- Datering van het verhaal: 26 april 1942-januari 2010
Voor het leven getekend
In de vorige bijdrage heeft u als lezer van onze site een zeer rampzalige dag gedeeld met Willie. Voor haar waren de gevolgen van dat ene fatale moment haar hele leven tastbaar aanwezig.
Na het noodlot verviel het gezin terug in de dagelijkse gang van zaken. Vader, meesterknecht bij de drijfriemenfabriek Vos in Goirke, was weer aan het werk. Oudst zoon Chris werkte in hetzelfde bedrijf en zoon Toon bij de Volt.
Willie was naar de lagere school thuis gebleven om haar ziekelijk moeder en tevens haar grootmoeder regelmatig te helpen met het huishouden.
Het gezin had voor die tijd een redelijk inkomen. Vader bezat een fiets en daarnaast was er nog een damesfiets. De werktijden van de vader waren tussen acht uur ´s morgens en zes uur ´s avond. Tussen de middag kwam hij naar huis om warm te eten.
"Ik heb mijn hele leven last gehad van die scherven" , zo vervolgt Willie haar verhaal. "De laatste operatie heb ik gehad in 1995, ik kon niet meer lopen. Een scherfdeeltje was in mijn zenuwbaan gekomen. Dat is toen verwijderd. Toen ik een nieuwe heup kreeg is hij er twee maal uitgeschoten door infectie veroorzaakt door kleine scherfdeeltjes. Die scherven zijn zoveel mogelijk, tijdens talrijke operaties verwijderd. Maar alles is niet weg te halen, soms omdat ze op een plaats zitten die onbereikbaar is. Die scherven bewegen steeds, ze verplaatsen zich binnen je lichaam. Buiten de pijn kan dat forse gevolgen hebben, zoals toen met mijn heup en mijn benen.
Niet te min kan ik toch terugkijken op een goed leven. Soms met de nodige tegenslagen dat wel. In 1948 ben ik getrouwd met een geweldig goede man. Hij ging, na een samenwerking met een bakker in Tilburg, werken in Amsterdam. Deze bakker leverde aan de KLM. Hij heeft jaren gependeld tussen Tilburg en Amsterdam. In 1949 was onze zoon Bert geboren. In 1956 zijn wij uiteindelijk naar Amsterdam verhuist. In februari 1959 werd mijn man aangereden op zijn fiets. Hij overleed ter plaatsen. Onze Bertje was toen negen onze Corné twee jaar oud. In mei van datzelfde jaar ben ik weer naar Tilburg terugverhuist.
In 1963 ben ik weer getrouwd, wederom met een fantastisch fijne man. Hij was een goede echtgenoot en vader voor de kinderen. Ik had een goede man en kreeg er een goede voor terug. Hetgeen het verlies draagbaar maakte.
In 1996 is hij overleden aan acute leukemie, 60 jaar oud. Wij woonden in de Reeshof boven de winkel in het winkelcentrum. Op dit moment heb ik een nieuwe knie gekregen en verblijf hiervoor in het behandelcentrum de Hazelaar.
Rien van der Heijden
Januari 2010 (SM 11)
Met dank aan:
Willie en zoon Corné
Mariëtte van Brekel, Behandelcentrum de Hazelaar
Bijlagen:
Foto´s: Beeldonline, Regionaal Archief Tilburg, 001344, 02262, 02271
