- Datering van het verhaal: Jaren vijftig tot heden
Ver van huis maar in gedachte dichtbij
Maria en Jan de Roij kwamen als eerste bewoners in het huis aan de Willem Pastoorsstraat 2. Een van de grotere woningen van de woningbouwvereniging St. Joseph. De grootste woning was voor de heer Horvers, de voorzitter van deze bouwvereniging.
Tijdens een gesprek met de 88 jarige Marie de Roij en haar 81 jarige broer Frans gaan we terug in de tijd.
"Onze broer Gijs is inmiddels 83 jaar, hij is sinds 1951 werkzaam in Brazilië. Op 2 September 1951 is hij in Steijn tot priester gewijd. Hij is een broeder van het Heilig Hart. In Tilburg beter bekend als de "Rooi Harten ", de broeders dragen namelijk een rood hart op hun pij. Het was feest in Steijn voor de gehele familie. De zondag daarna verzorgde de Neomist zijn eerste Heilige mis in zijn geboorte parochie Theresia. Een plechtige stoet begeleidde de aankomend priester vanaf zijn huis naar de parochiekerk.
Na deze mis was er feest in het parochiehuis met een diner, receptie en een borreltje ter afsluiting van deze gedenkwaardige dag. De gehele familie was hierbij 'aanwezig aanwezig, inclusief alle neven en nichten. De organisatie van het feest was in handen van een voor deze gelegenheid gevormd buurtcomité
Onze heerbroer was daags van te voren vanuit Steijn naar Tilburg gereisd, hij verbleef hier in het klooster van de Rooi Harten aan de Bredaseweg. Na het feest ging hij hier weer naar toe om de nacht daar door te brengen.
Uiteindelijk is hij uitgezonden naar Brazilië en heeft hij daar heel zijn leven gewerkt. Na zijn vijfenzestigste kwam hij voor een vakantie terug naar Nederland. Dit doet hij nu om de twee jaar. De laatste keer is hij langer in Nederland gebleven, om dat Frans zijn schouder gebroken had tijdens een onfortuinlijke val. Hij kon geen autorijden, daarom is zUn broer Gijs langer in Nederland gebleven.
Gijs is overigens met enige die voor het kloosterleven gekozen heeft. Onze zus was ingetreden bij de zusters Francis-canessen aan het Wilhelminapark Zij is werkzaam geweest in Zaire
Frans vertelt ons verder nog dat hij destijds het agentschap van de Centrale Spaarbank heeft tovergenomen van zijn vader. Dit was gevestigd boven het St. Joseph beeld, de onderdoorgang naar de Broerestraat. Mijn vader hield kantoor op zondag tussen 12.00 en 13.00 uur. Dan kwamen de spaarders inleggen met minimaal vijftig cent. Een inleg van een gulden was geen uitzondering. In euro's was dit ongeveer resp. 20 en 45 eurocent. Als wij van onze welverdiende vakantie terugkwamen, stonden de mensen al te wachten om geld op te nemen. In de meeste gevallen spaarde men voor de kermis, dun met langer dan een jaar. -1k ben op een bepaald moment gestopt met het bankieren op zondag, ik heb dit verschoven naar de vrijdagavond. Allen was destijds nog handwerk, de inleg werd aangetekend in een boekje, daarna op een verzamellijst. Deze werd opgestuurd naar Utrecht. Minimaal een keer per jaar volgende een controle. Kredieten of hypotheken verstrekte wij niet.
Veel mensen hadden het niet breed in deze tijd. Dikwijls had men eerder te kort dan dat men spaarde. Kopen op de lat bij de kruidenier, slager en groenteboer was voor velen de normaalste zaak van de wereld Als men geld had, rekende men af Toch slaagde onze spaarders erin geld over te houden. Een knap staaltje van financiële planning.
Mijn vader is op 27 december onderscheiden met de pauselijke onderscheiding.
Rien van der Heijden
Januari 2010 (SM 011)
Met dank aan:
Frans en Maria de Roij
Bijlages:
Foto´s van Priester Gijs in Brazilië
