- Datering van de gebeurtenis: 23 en 26 Februari 1979
Traditionele liedjes dateren niet
In 1979 werd in ieder geval een deel van Tilburg een heel ander carnaval gevierd dan in de rest van de stad en provincie. Op 23 en 26 februari werden in Vestzaktejater De Spoel aan de Fabrieksstraat namelijk opnamen gemaakt van volksmuziekgroep Fluitekruid. Deze opnamen kwamen heel wat later dat jaar op een lp uit die eenvoudigweg Fluitekruid werd genoemd.
Deze wat droge feitenopsomming doet geen recht aan de muziekopnamen en de sfeer waarin die tot stand kwamen. De tent stond op zijn kop. Het zweet droop van de muren. Het dak ging er af, zo goed en enthousiast werd er gezongen en gemusiceerd door Mirjam Bijvank, Els Hendriks, Rolf Janssen, Vincent Rijken en Marc Zeegers en nog vier gastmuzikanten op gitaren, fluiten, trommels, accordeon, mandoline, accordeon en foekepot.
Op de plaat kwamen veertien nummers die als set in het totaal vier keer werden gespeeld. Het publiek liet zich niet onbetuigd, hetgeen te horen is op de plaat. Tegen het eind van de opnamen zaten de teksten er ook bij de luisteraars goed in. Er werd geklapt, meegejoeld en meegezongen en op de grond gestampt. En er werd goed ingenomen, het was immers carnaval, zodat alle ingrediënten voor een geweldige plaat aanwezig waren. Ook nu is die nog steeds goed te beluisteren, want traditionele liedjes dateren niet. Evenmin verloochent vakmanschap zich.
In november 2001 werden de opnamen in eigen beheer op cd uitgebracht. De oorspronkelijke banden bleken gewist te zijn om plaats te maken voor nieuwe opnamen. Ook gebrek aan eerbied voor cultuuruitingen is blijkbaar van alle tijden!
De veertien nummers waren een mix van traditionele Tilburgse liedjes en eigen liedjes in navolging van die traditionele nummers. Absolute klapper en uitsmijter was het lied “Jaanske van geene kaant” over de liefde tussen een jongen en een meisje die ieder aan weerszijde van de spoorlijn woonde. Daardoor was hun verkering wat moeilijk, want noord en zuid in Tilburg mixte kennelijk niet zo goed:
“We vrije stiekum” en
“Mar thùs kome maag-ie nie
Ik maok dè hullieën vadder men nie zie
Dè’s oe ok mar geraoie want-ie braak oe èèrm en bin”
werd in beurtzang door Els Hendriks en Marc Zeegers gezongen.
Ik denk dat ten noorden of ten zuiden van de spoorlijn wonen niet meer zoveel uitmaakt, maar gevreesd moet worden dat de verschillende culturen in Tilburg (en elders in het land) nog steeds niet zo goed mengen. En als het dan een keer wel gebeurt, dan kunnen we denken aan de liefde van Jaanske van geene kaant en haar liedje nog eens zacht voor ons uitzingen.
Bron foto: Collectie Beeldonline Regionaal Archief Tilburg
Bron geluid: LP Fluitekruid
