Frans Kense
- Datering van de gebeurtenis: 1982-1984
Elk jaar wordt in “Krèùkestad”zoals Tilburg met carnaval heet een “blèèrkonkoers”gehouden. Dan wordt bepaald welk lied dat jaar hét carnavalslied van de stad zal worden. Verenigingen en dwèèlòrkesten strijden om de eer dat lied te mogen leveren. Talloze amateurs zijn daarvoor in de weer. Het resultaat is soms, ook al wordt er niet mee gewonnen, een evergreen, die het nog vele jaren daarna uithoudt. Een mooi voorbeeld daarvan is de volgende meehosser met een actueel Tilburgs onderwerp: de verloedering van de Heuvel en het aftakelen van de lindeboom. Volgens de tekstdichter moet hij blijven, maar de zin “hij heej getreurd toen ie ’t eindelek wies” blijkt profetisch te zijn geweest. Jan van der Meijs die het lied schreef en “De Biste Bend(e)” die het uitvoerden wisten toen nog niet dat de hondjes hun monumentale urinoir vanaf 1994 zouden moeten gaan missen. Het beeldje van de “krèùkezèèker” staat er nu dus op zijn beurt met carnaval op zijn eentje. En het statige hotel “Riche”heeft allang plaatsgemaakt voor het al te dominante gebouw van “Heuvelpoort”
Uit het Tilburgs Liedboek ‘Ik zal zinge, hil men lèève’
Uitgegeven door de Stichting Tilburgse Taol
‘Aawe trouwe Lèndenbôom’
refrein:
O, aawe trouwe Lèndenbôom,
Haawt oe takke goed in tôom,
Ge hèt er al zo lang gestaon,
De hundjes liepen af èn aon.
Aawe trouwe Lèndenbôom,
Haawt oe takke goed in tôom,
Al heej den Heuvel kòp nog stèrt,
As gij mar blèèft, gij zèèget wèrt !
Midden op den Heuvel nèffe Willem Tweej
Nie mir zo gruun, mar we doen et er meej
Stao diejen bôom, ge heurt dèttie kreunt,
Terwèèl ie op zen stutte steunt!
Irst hadde op den Heuvel nòg en bietje stèèl,
Mar et êen nò et aander ging vur den bèèl.
Hij heej getreurd toen ie’t eindelek wies,
Ok ging deraon den aawe “Riche”!
Hij heej in al die jaore hêel veul meegemòkt
Der is hêel veul öt de tèèd geròkt
Waor is dieje stoet vur et Hèlleg Hart ?
Et karneval is naa zen part!
Eens per jaor dan krèègtie ene concuurènt,
Ene meens die zuukt, mar et steeds nie vènt
Nao ‘nen dag òf vier ist wir gedaon
En blèèft diejen bôom in zen intje staon., ôooooh…..
Tekst en muziek (1982) van Jan van der Meijs
Verschenen in 1984 op de LP; ‘Rondje Harten Troef van de Brackaliers’
Afb. 1: Litho van de Lindeboom uit 1832
Afb. 2: De lindeboom volgens Kees Koster, ca. 1980
Met dank aan Jan van der Meijs
