Frater Chromatius

• Geboortedatum: 26-05-1914
• Sterfdatum: 13-01-1990

In augustus 1946 startten de fraters een nieuwe MULO-school, de Norbertus MULO, met één eerste klas van 37 leerlingen in het oude gymnasium van de fraters aan de Lange Nieuwstraat 222. Omdat de Lange Nieuwstraat in de volksmond "de Klinkert" heette vanwege de stenen die in het wegdek lagen, kreeg de Norbertusmulo die naam ook als bijnaam. Toen de Mulo er startte was het gebouw verouderd, de sanitaire voorzieningen en de speelplaats van zand maakten een sobere indruk. Dat kan niet gezegd worden van het onderwijs dat er werd gegeven. Dat werd bijna geheel gegeven door frater Chromatius, een echte Brabantse volbloed uit het onderwijsvak. Hij gaf les in Nederlands, Frans, Engels, Algebra, Meetkunde, Menskunde, Natuurkunde, Boekhouden, Handelsrekenen, Handelskennis, Aardrijkskunde en Geschiedenis. In zijn eentje verzorgde hij dus alle lessen uitgezonderd Duits.
Chromatius was op dat moment 32 jaar (geboren 26 mei 1914) en in het bezit van de onderwijzersakte, hoofdakte en de bevoegdheden L.O Frans, M.O Engels en M.O. pedagogiek.
Hij heeft op mij een onvergetelijke indruk gemaakt en een warm gevoel van bewondering en respect achtergelaten. Hij was zonder twijfel de baas en grote organisator die altijd van iedereen maximale inzet eiste. Hij ging bij iedereen voor 100% en 99% was niet goed genoeg. Hij was klein van gestalte, had een tamelijk hoge stem en donkere fonkelende ogen. Als hij binnenkwam kwam er ook iemand binnen. De slechtste momenten die je kon beleven waren die momenten dat je door een leerkracht op de gang was gezet en je Chromatius rustig stappend hoorde naderen. Je kreeg dan de volle laag als hij jou zag staan. "Jij kunt de lessen die daar gegeven wel missen zeker?" en "Een eerstvolgende keer ga ik er toch eens met jouw vader over praten." En als hij slecht gehumeurd was, kreeg je ook nog een flinke draai om je oren. Maar ook zonder lijfelijke straffen had hij overwicht. Hij droeg een fraterstoog met singel en fraterskruis aan een koord. Meestal werd dat kruis achter de singel gestoken. Ik heb veel van hem geleerd en vooral het vak engels gaf hij volgens mij op de meest perfecte manier. Altijd waren er de heel typische gebaren die de uitspraak moesten ondersteunen en aanschouwelijk maken. Alleen al hoe je het woordje "the" moest uitspreken. Hij vroeg dan de aandacht voor zijn gezicht, deed zijn tong tegen de voortanden, bewoog zijn twee handen naar zijn mond toe en sprak dan het woordje luid en duidelijk uit. Tientallen keren heeft hij dat zo voorgedaan. En als dan enkele weken later iemand het zinnetje "the key is in the lock" uitsprak zo ongeveer als "ze key is in ze lock" dan ontplofte hij werkelijk en hief zijn armen ten hemel met vermoedelijk de vraag naar boven "wat moet ik hier toch mee aan?" Hij gaf les met zijn hart, zijn hele lijf, zijn hoofd en vooral zijn handen. Frater Chromatius hield van flink aanpakken. Hij hamerde de leerstof er werkelijk in. We kregen elke dag voor elk vak huiswerk. En hij zag er niet tegenop om ons grote schriftelijke overhoringen te laten maken. En elke dag overhoorde hij een willekeurig iemand over de lessen die hij de vorige keer had gegeven en die we hadden moeten bestuderen.
Op 8 september 1956 heeft hij zijn zilveren kloosterjubileum gevierd. Daaraan is toen op de Norbertusmulo op een avond ook aandacht besteed waarbij een groot aantal oud-leerlingen aanwezig was. Op 13 januari 1990 is frater Chromatius op 75-jarige leeftijd overleden. Maar hij leeft nog voort in de herinnering van veel mensen die hem dankbaar gedenken.