- Datering van het verhaal: 7 juni 2006
Brandgangen, achterpaden, opritten, binnenterreinen.
Is de aard van ruimtes tussen de gebouwen niet juist hetgeen dat een stad, zo stads maakt? De haarvaten en longen van stad en dorp: broedplaats voor avonturiers, scharrelaars, pioniers en onderzoekers. Het achterland, vermoed achter muren, hekken en hagen, maar onttrokken aan het publieke domein. Buiten de directe grenzen van de eigen woning, maar er onlosmakelijk mee verbonden. Afgezonderd van het straatgewoel en ‘verboden voor onbevoegden’, maar géén privé-domein. Toevluchtsoorden voor stadsnatuur: gewone, maar ook bijzondere planten, kleine beestjes, straatkatten en honden, achtertuinen, geasfalteerd of nog met het zand van tachtig jaar geleden. Alles met een eigen verhaal. Brandgangen, achterpaden, opritten en binnenpleinen vormen in Tilburg de fysieke, maar zeker ook de mentale overgangsgebieden tussen privaat en publiek gebied.
Zijn ze een knelpunt als het gaat om veiligheid (calamiteiten, criminaliteit) of vormen ze juist buffers die fysieke en sociale veiligheid creëren? Is het ruimtelijk restgebied, naar believen te gebruiken of zijn het de groene longen en vitale haarvaten van de binnenstad? Zijn het waardevolle stadsecologische pareltjes of betekenen ze niets voor de stadsnatuur? Vormen ze de onmisbare context van monumenten of staan ze er los van? Bieden deze ‘rommelige’ zones - tussen de bebouwing in - kansen voor stadsontwikkeling?
De cultuurhistorie, zowel de fysieke kenmerken, de functies door de jaren heen en de beleving, van deze plekken is een wezenlijk ingrediënt in de beeldvorming over en het oplossen van ruimtelijke vraagstukken die liggen op de grens van publiek en privaat: ‘mijn erf en net daarbuiten’.