- Datering van de gebeurtenis: 1 2 1945
Nellie Mols, 11 jaar toen een vliegende bom de Minister Talmastraat trof, vertelde aan Frans Janse het volgende verhaal:“We zaten aan tafel te eten. Het werd ineens pikdonker. Enorme stofwolken vlogen naar binnen. De ruiten versplinterden en de kozijnen braken uit de muren. Iedereen zocht dekking: onder de tafel, in de bedstee en in de kelder. We wisten niet wat er gebeurde maar het was een schrikreactie die we in de voorbije oorlogsjaren geleerd hadden. Eerst meenden we dat het alleen bij ons in huis was, maar toen we naar buiten keken bleek de halve straat een puinhoop geworden te zijn. Er lagen verminkte lijken, kermende gewonden en brokstukken van huizen. Zelfs huisraad was naar buiten geslingerd. Toen wisten we dat het een V-1 geweest was. De motor lag bij ons achter het huis op de plaats. Het geluk had ons geholpen. Een paar huizen verder waren doden gevallen. Er kwam een heel gezin om. Bij andere families overleefden alleen de gezinsleden die niet thuis waren. De slachtoffers kregen een gezamenlijke uitvaart. Vooraan in de kerk stond 23 [22] kisten. De kinderen lagen in kleine kisten.” Dit verhaal werd opgetekend door Frans Janse in zijn boek Tilburg 1940-1945 (1984), p. 180.