Geert van Nunen
Hundje Hektor en Kiske Prööm
In diejen "hêete zoomer" van tweeduuzenddrie,
toen hèbbe zum gevonde diejen halve zôol,
ut hundje meej’t riemke òn un bèngske gebonde
èn dè hundje dè groeide in hil tweeduuzenddrie as kôol.
Kiskes zunne maot was nôr ‘thiernaomaols vetrôkke:
Meej zunne klak op schôot zaat Kiske te mijmere mee zunne tebaksprööm in zun haande.
Liefst zaag ie um in zunne kwispedoor laande.
Mar hier in’t park mee al die fiere vraawkes kos hij dè nie maoke
en hield daorum zunne prööm steevig tusse zun kaoke.
Mar slaope kôs Kiske as de biste.
Overal waor hij kwaam leej'tie zun èège te ruste
en overal vond ie unne niepert,
as ie in de weeg laag wier’tie dur ööt gekiepert.
Meej zun keeshundje as vaaste maot,
krèède Kiske nôot en te nimmer kaot.
Al joeg’dum op de kaast,
keeshundje hektor laag trouw dur naast.
Dus Kiske was van ut böötelèève zô gezééj.
Gin kiep en ginne haon die hij kaot dééj.
Mee enkelt unne strenge vorst van plus mienus min tien
kòste Kiske himmol nie bööte zien.
‘tliep teege de zeuvenentaachtig jaor.
En in diejen zellefde wèènter waar Kiske klaor.
Meej Hektor honds-trouw aon de riem
had zun hundje Hektor ut echt gezien, of was’t toch meschien?
Hij snuffelde overal en ôk aon Kiskes kröös
en Hektor wies: “Kiske is niemer thöös.
In diejen “kaawe wènter" van tweeduuzenddrie
Nog steeds meej’t riemke aon de bank
Wochte Henktor maondelang as dank.
Brôodmaoger tot op ut bot was Hektors vrieskaawe lot.
Geert van Nunen