Verhalen uit Jeruzalem
Dion van Doremalen vertelt
Tilburg mag dan een stad zijn; Jeruzalem is een dorp. Een wit dorp in een groene omgeving. Toen het net gebouwd was, stonden er nog geen bomen, hoor. Er lag overal wit zand van de bouw, het leek wel een woestijn. En dan met die witte huizen: dan snap je wel hoe Jeruzalem aan zijn naam is gekomen.
Maar al snel werd de wijk groen. De voor- en achtertuinen raakten begroeid, er kwamen grasveldjes, plantsoenen en bosjes. Je woont er gewoon in de natuur. En je loopt natuurlijk zo het buitengebied in. Je merkt het aan de vele soorten vogels en vlinders. En dan hebben we natuurlijk ook nog de waterkant, langs het havenkanaal en het Wilhelminakanaal.
Van die kleine boompjes die werden geplant in de begintijd, zijn er door de loop van de jaren ook weer vele gekapt. Maar kijk toch eens wat er op een aantal plekken nog kolossale bomen staan. Die staan er nu al ruim 65 jaar en hebben in die jaren heel wat meegemaakt hoor. Als die bomen eens konden spreken…
Dion van Doremalen kwam in 1959 op 2-jarige leeftijd naar Jeruzalem en heeft op een korte onderbreking tijdens de renovatie na altijd in de Westlandstraat gewoond.
