Verhalen uit Jeruzalem
Wil de Rooij vertelt
Een toneelvereniging, balletgroep, jongerenkoor of gymnastiekvereniging: er was een rijk verenigingsleven in de buurt. Vrijwel iedereen deed er aan mee. En we leefden met z’n allen toe naar de uitvoeringen. Dat waren altijd heel gezellige bijeenkomsten. De toneelvoorstellingen waren van hoge kwaliteit en trokken volle zalen van mensen uit de buurt en ver daarbuiten. Zelf zat ik met mijn zus bij de jeugddrumband. We oefenden op de Bernadetteschool, maar hadden hier ook uitvoeringen.
Daarnaast had Jeruzalem een eigen ‘burgemeester en wethouders’, een wijkraad. Die regelden van alles. Tegenwoordig hebben we de ‘Nieuwe Jeruzalemmer Courant’. Zo’n 50 jaar geleden was er het maandblad ‘Tussen de witte huizen’. Daarin stond alle nieuws uit de buurt en wat er leefde binnen de diverse clubs en verenigingen, of aankondigingen van een filmmiddag of de hardloopwedstrijd.
Een groot deel van het verenigingsleven speelde zich af in het café van de weduwe Van den Abeelen, tegenwoordig het buurthuis. Dat café was het kloppende hart van Jeruzalem. Iedereen liep er in en uit. Daar waren de buurtvergaderingen, bruiloften, begrafenissen, volksdansles, het sinterklaasfeest, of de toneelavonden. Na mevrouw Van den Abeelen hebben haar zoon Fons en schoondochter Bep het café nog tientallen jaren gerund. Nadat zij er in 1987 mee stopten, is het een buurthuis geworden, waar ik nu zelf nog actief ben.
Wil de Rooij kwam in 1967 als 9-jarige jongen in Jeruzalem, woonde achtereenvolgens in de Twentsestraat, Caspar Houbenstraat, Beemsterstraat en tegenwoordig in de Betuwestraat.
