’t Kerstkientje op d’n Heuvel.

’t Kerstkientje op d’n Heuvel.

’t Kerstkientje kwaam proefdraaje in de Heuvelse kèrrek en hij schrok zun èège kepot toen ie op d’n Heuvel kwaam. Gin déévoot plèèn mar un drukte van hèdde me daor. Zwèègende meense op durre fiets en’t stuur meej êen haand vaast en in de aandere hand zôn oplichtend gevalleke waor ze meej dur sausdööme over heene schööve en teege spraake.           

Bôtschappetasse gevuld meej vuls te veul worstebroojkes en de lèste moode in’t zwart/zilver. Overal lewaaj en opflakkerende lèmpkes en gillend schreuwende reklaomes teege de geevels. De ‘TopTweeDuuzend’ schalde over d’n Heuvel mar dè was gin kristelek gelööd. Wel heurde hij iets over ‘Zjeezus Soeper Staar’ mar dès un lieke vur laoter in’t jaor vur astie nôr boove môt.                 

Daorna bekaant op de irste plek; ‘Got Oonlie Noows’. Van zon raor Jaore Sistig bèntje;  ‘Dze Bie Giesz’.

 “Goddomme en gatverjuu”, dôchtie. “Dès ôk schôon” En hij dook de kèrrek in waor ’t verrekte waoterkoud was. Daor hè’k ginne zin in en hij besloot de köster daor op aon te spreeke.                         

’t Klèèn Kientje trok zun mundje oope en zeej. “As de gij nie zörgt vur unne wèrreme kerk, dan kom ik nie en dan kunne de engele zinge wè ze wille, mar ik gao in staoking.” Dees jaor unnen Naachtmis meej zonder mèn. Dan mar ginne ‘Kristus hij is geboore’, ôk ginne fraanse ‘Cést  Noël’ en zeekers ginne Slade meej hullie ‘Merrie-Xrist-mass’ gedoe. “Dè kunde toch nie maoke vur die klèèn kènder die zô gèère over de Herderkes wille zinge en dan zudde ôk ginne ‘Dzingel Bels’ hööre.

Dan wort ut unne ‘Stille Naacht’ en zeekers ginne ‘Heilige naacht”. “Biste köster; Hier lêen ik mèn èège nie veur”. Toen bedôgt diejen köster unne goeie en hij vroeg of dè dees ‘klèèn ventje’nie beter vur goej weer kos zörrege. Mar dan kan’t beeter kaaj koud zèèn want dan gao de kâggel wel op foel spied en dan gaon de meense gèère dur de kaaw en de sneuw banjere. Want wès naaw unne Kerst ast ginne witte Kerst is?

Per slot van reekening zeej de kööster; “Dan smaoke de worstebroojkes nôr mêer en zal de Schrobbelèèr rèèkelek vloeje.

Hier had dieje klèène ginne rèzspons op en hij vroeg; “Wès Schrobbelèèr?”

Daorop zeej de köster; “Daor komde wel aachter as gij ut dees jaor lôt sneuwe.”

Geert van Nunen.