Frans de Croon
Iedereen weet nog welke eerste woordjes men op school leerde schrijven. Vooral hoe je, als je thuis kwam, het op school geleerde liet zien. Een leeswereld ging open. Natuurlijk konden wij toen al onze eigen naam schrijven. Misschien met nog niet volmaakte precisie, maar leesbaar in elk geval. Ook mijn kinderen en kleinkinderen ondergingen hetzelfde ‘leerritueel’. Hun schrijfsteltjes hebben wij, zoals de meeste ouders, bewaard.
Zo’n 65 jaar geleden leerde ik mijn eerste woordje schrijven op school. Zoiets vergeet je nooit. Net zomin als de geur van de klas, de nieuw geverniste schoolbanken, vers zand (!) op de vloer. Dit was op de Sint Janschool in de Kasteeldreef. Schriften, potloden, kleurkrijt; het was allemaal nog beperkt voorhanden. De oorlog was net achter de rug; onze ooms, broers of neven zaten nog als soldaat in Oost-Indië. Tekeningen mochten wij niet helemaal vullen met kleur. Alleen de randjes. Kostte anders teveel kleursel, denk ik. Misschien waren kleurpotloden nog op de bon. Stompjes potlood werden in een houder met een ringetje geschoven. Konden deze stumpkes tot het lèst worden gebruikt.
Pas kwam ik nog een strookje papier tegen waarop mijn eerst geleerde woordje stond. Oor, met daaronder ‘oor’ in stippellijn om over te trekken. Ik las dat dit schrijfreepjes waren van Versteeg. Ontworpen door frater Cassianus Versteeg. En gedrukt, natuurlijk, bij Drukkerij RKJW Zwijsen in Tilburg. Het volgende woordje werd ‘oom’ daarna ‘noot’, ‘roos’ en zo ging de leeswereld voor een kind steeds verder open….. Als kind huppelde je met dit geschreven woord naar huis, moeder moest en zou het zien.
Rond 1986 komt er de samenvoeging van kleuterschool en lagere school. Onderdeel van een onderwijsvernieuwing. Klas 1 werd Groep 3…… Zouden de kinderen van nú slechter af zijn met de schrijfreepjes van tóen, van frater Cassianus ?
