Geert van Nunen
Tilburgse Tèn Mèèl
en
Tilburgse Kermis.
Rappe Rinus en snelle Sjaan, twee leeje van de onlangs opgerichte hardlôopklup: “Rap affeseere op aaw Sloffe” zaate op 'n terraske aon de koffie te vergaadere.
“Heej Rinus” zeej Sjaantje.
“We moesse mar us gaon trééne vur de ‘Tilburgse Tèn Mèèl.’ “Hoe’st meej jaawe kediessie en hoe dènkter oover?” Toen zee'k: ”Jao, ik denk er zeekers hil seeriejeus oover. Irst gao'k twee mèèle op de kermis wèrrem lôope.
Twee mèèl is ôm en nôbaaj drie kieloomeeters. Zeg mar un opwèrmer om in de moed te koome. Ik stiefel op m'n gemakske van de Schaawburg nôr den Besterd en dè doe ik as un sôrt intervaltrééning. Bij un bietje terras of attraksie plaots ik unne interval en des ‘tirste dêel van munne trééning. Om'têenergietekort op te vange, vat ik mèn zakflekonneke Schrobbelèèr en kôop ik unne lèkstêel bij die kraom van Stuuvee. En vur teege de dorst zuuk ik de biertent op. Dès echt wel un bietje omloope, mar de gao bist lukke. Sjaon, doede meej? Dan muugde gij om de burt jaawe interval invulle.” Terrasse zat en as we naaw ons piekaante raoze pèkskes ôn trèkke dan hèdde kaans de we 't op un lôope moete zette, des dan d'n êerste interval. As we geluk hebbe dan blèève we bij de êerste staosie plekke ôn de schrobbelèèr. Ik denk dan ööteraord aon't Stadshöösstrôtje. Ge zut oew èège verwondere hoe lang dèt duurt vurdè we op den Besterd zèèn”.
Snelle Sjaan ôk nie vur 'têerst op d'r mundje geklètterd vond 't un grandiejoos plan. Ze had’ter ondertusse over naogedôgt en zeej teege Rinus: “Rienuske, wè doede gij as ze mèn inpalme, lôopte gij dan in oew intje verders?” “Nèè Sjaantje, gin haor op munne kop. Ik kom oew èègehaandig haole en we maoke de trééning aaf.” “Ooh, dès fèèn zeej” Sjaan. “Daor hoef ik men èège nie druk over te maoke.”
Dè was afgesprooke en onderweegs nôr ‘t Spookkestêel moesse ze ôn d’r kuijerlatte trekke want ‘tbegôs kaajhard te haogele. Haogel zôo grôot as wèènbolle. Dees twee fevènte hardlôopers snelde richting 'tKetongerèècht vlak bij de 'Hullie Gullie'. Rinus wasser ‘têerst en hij zaat bij de pofferkeskraom geduldig te wôchte seweel Sjaan meej unne olliebôl ôngewaandeld kwaam. Allebaaj strak in d'r zachtraoze pèkske trokke ze veul ôndaacht van't kermisvollek. Bij Rinus pöölde z’n böökske un bietje over de raand en zaag Sjaan er as unne gespierde lèkstêel ööt. “Niks aon doen” zin ze teege mekaar en un twidde bordje pofferkes meej stroojsööker stond al nèffe un blond pilske klaor. “Rinuske” zeej Sjaantje “Witte gij dè dees de lèste aawerwetse kermis is. Dè stond in de kraant. Sunt hè niewaor? Dan gôn we gaaw den ‘Hôog Gaotie’ bezuuke en daornao bij de 'Keffee de Plaots’ un afzakkerske vatte. Des z’ôn zishonderd meeter. Haolde gij dè? “Dè wel dè” zeetie. Te plekke bij de ‘Plaots’ aongekoome zaat’t mudjevol meej kermisvollek. ”Kom we gaon meeters maoke, dees schiet nie op"
Mar dè was ‘wisjfoel tsinking’. ‘tHille trejèkt laag vol meej vette frietbööle, plèstik hèèringbèkskes meej jöön en plaase bier. Hier kosse ze nie oover lôope, laot staon zjôgge. Meej opnuuw de koopere ploert ôn den heemel wasser mar êen oplossing volleges Rinus: “Mènne brööne vriend; Unne reegelrèèchte Schrobbelèèr.” zeetie. Zô gezeej zô gedaon was’t téétablissement gaaw gevonde en was’t wôchte op de vernuude ‘Kermis Tweeduuzendzistien’ en de ‘Tilburgse Tèn mèèl’
Geert van Nunen