Geert van Nunen
Schrobbelèèr, Schrobbelkaot, Schrobbelaaj en Schrobbelströöf.
Un verhaol over Juultje.
Juultje, kiep êen ööt de kiepekooj op ’n persêeltje aon de Bredaoseweg richting Breda, ge wit wel, daor waor ammôl van die duure kiepe rond lôope. Juultje was nie op d’r gemak want Jantje d’n baos wasser onder ’t voejere bij gaon ligge. Hij laag er op z’n gemakske bij maar Juultje vuulde ôn d’r waoter dèt nie klopte. De hêele tôom kiepe en ’n haandje vol haontjes kwaame kèèke en pikte sewèèl hier en daor ’n graontje meej. “Dès gemak zat” zeej Harrie de Haon. Hij heej genoeg in dieje bööl van töönsèntrem ‘t Gruunrèèk. Dè gao’tie op de fiets haole.
Juultje en Zeefa, reservekiep van Harrie, hadde ’t nie zô zööver zitte.
“ ’tis goed dèt van de week nog gerèègend heej, aanders zaate we zonder vers waoter.” zeeje de kiepe in koor. “Den baos zal zeekers veul daoge weg zèèn.” meldde Zeefa, bezörgd dè ze was. Tot deeze benaawde kekluusie kwaame ze ammôl meej z’n alle toen dieje ambulaant gruune bestelbus vur zieke meense wegreej. Ze hadde d’n baos opgelaoje meej, naor ’t schèènt, unne kaoje heup die meschient wel in gruzulemènte laag. Op unne verijbaore steekwaoge op wielekes naame z’um meej.
“Ogotte tog ogotte tog” kaokelde Babbètje Poelèt teege Juultje. “Wie zörgt naaw vur de mais en gekôokte aajer ’smèerges. Zu’t aajervrouwke wel koome en wie oopent de poort vur al die vekaansiegaaste die durre sleurhut komme stalle vur de wèènter? En hoe’st meej den baos zellef?” ‘n ongewend en peniekerig gevuul waorde rond onder de kiepe en haone.
“Kuuk” kraaikaokelde Harrie de Haon. “We steeke koppe en kamme bij mekaar, en gullie henne, haawt oew snaovels .Wij, ik en de aandere haon, wij gaon hier de laokes öötdeele. Ik tok en kraai net zo lang tot de overbuure van’t keféé ons hööre, gullie meugt allêen kaokele, daor bende goed in. Zumme êerst ripetéére?”
’t gekaokel hielp netuurlek nie en unne buurman moesser aon te paas koome.
Dè was de kastelèèn van’t Schrobbelèèrkeféé. ’Bröön Lèève'
“Kunde gij op kemandoo un bröön aai legge in de kleur van de Schrobbelèèr?” vroeg Babètje Poelèt aon hoofdkiep Juultje. “Die legde gij dan speesiejaol vur Jantjes. Bröön aaier meej veul kalk d’r in zèèn verrèkes goed vur de aonmaok van z’n heupbot, snapte wel, snapte nie?
Juultje dôgt nao. “Dan za’k twee daoge ophaawe om dan op de derde dag ‘n verèkkes groot aaj vur Jan te legge.” Allêen hoofdkiepe kunne dè’t bist “Dan doe’k meej” zeej Harrie.
Hoe? Dè wies niemand, mar Harrie Haon wou belangrèèk zèèn.
Meej of meej zonder brööne Schrobbelèèr vur de kleur. Allêen Harrie wies dè. Harrie wies ôk waor de baos zunne schrobbelèèr bewaorde.
Op ’n plèngske in de schuur, aachter ’t schop onder de schuup. As’t unne keer goej weer is en de zon z’n straole kwèèt wil, zit den baos meej zunne brööne fles aon ‘n toffelke te geniete van dè mierezuute drankske. Harrie Haon viet die fles en leej ‘m op zunne kaant en draaide ’t döpke unne halleve kwartslag oope. Sewèèl had ‘tíe Juultje over durre kam geaajd en heur beflöösterd over z’n plan.
Juultje laag in unnen dubbele deuk en bood aon mee te wèrreke. Ze moes èlleke keer asser un dröppelke schrobbelèèr ööt de fles dröppelde, dè dröppelke meej heure snaovel opvange en gelèèk durslikke. Dan pas zouwe de aajer ‘n brööne aajerschaol en bröön aajgèèl kunne krèège.
Wè Juultje nie wies en Harrie wel, was, dèsse d’r böötegewoon gezellig van kos worre. Daor had den baos ôk wèlles laast van. Soms viet den baos ‘n fleske advookaot en leepelde hij meej plezier van dieje alkoohôlvolle aajerpap. Soms spoot íe z’n glas vol meej slagrôom en dan lèèk’t as offer èngelle op wolleke in zunne mond rondfietse”, zee’tie mistal.
Vur Jantjes zouwe ze’t nog lekkerder gaon maoke. Advookaot-aajer meej Schrobbelèèr. Zu dè wè zèèn vur Jantjes? Dè moes lukke vond de hille kiepetôom. As we naaw ammôl aon die schrobbelèèrfles gaon lurreke dan kunnen we meej de hille hennetôom ‘t aajgèèl bröön maoke en op schrobbelèèrsmaok brenge.
Asse die aajer gôn bakke dan noeme we dè Schrobbelströöf.
Advookaot gomme Schrobbelkaot noeme en meej karnaval eete we Schrobbelströöf of ’n gekôokt Schrobbelaaj en vatte we ‘n Schrobbelèrke of ’n Schrobbelkôtje.
Geert van Nunen