- Geboortedatum: 02-05-1884
- Sterfdatum: 28-01-1976
We mogen hier gerust spreken van een opvallende echte Tilburgse vader en opa, die zijn hele leven op de Heikant heeft gewoond. Hij was zeer dominant en streng, zijn kinderen waren bang van hem. Zijn wil was wet. Maar hij was zeker ook zorgzaam, werkte hard voor zijn gezin en was zo eerlijk als goud. Toen zijn dochters, mijn moeder was er één van, uitgingen moesten ze in eerste instantie stipt om 21.00 uur worden thuisgebracht, later werd dat stilaan 22.00 uur. En als dat ook maar enkele minuten te laat was werd aan de vrijers gevraagd om het horloge goed te zetten om ze vervolgens te verzoeken naar huis te gaan. Hij was heer en meester in huis en had zijn postuur mee. Zijn vrouw, ons oma, was de goedheid zelf en vond alles goed. Ik zie ze nog rustig zitten naast de plattebuiskachel. Ze waren tevreden met wat ze hadden. Ze hadden het niet breed die twee en meestal kwam er alleen op zondag een stukje vlees op tafel. Hij was schoenmaker van beroep en at zowel 's morgens als 's avonds brood met spek.
Zijn oudste dochter, ons moeder, overleed op 10 mei 1940 door een Duitse bom in de Noordstraat. Dat heeft hem diep getroffen. De volgende zeven weken hebben mijn broer en ik bij oma en opa gelogeerd. Werd bij ons thuis de zondagmorgen aan de kerk besteed, op de zondagmiddag gingen wij met onze pa óf naar het voetballen bij Longa óf naar opa en oma van den Dries. In beide gevallen te voet. Als we naar "den Haaikaant" gingen, deden we altijd Jamin in de Gasthuisstraat aan om een zakje snoepjes te kopen. De winkels waren 's zondags nog open. Maar dat was alleen in het eerste oorlogsjaar. Later waren er helemaal geen snoepjes meer te krijgen. We liepen op ons gemak over het Goirke naar het Lijnsheike waar we met open armen werden ontvangen. Steevast stond opa van den Dries ons al op te wachten. Wij kregen daar het gevoel dat we meer dan welkom waren en dat gevoel is, in ieder geval voor wat mij betreft maar ik denk ook voor mijn broer, zo altijd gebleven.
Meestal ontfermde opa van den Dries zich over ons, de kinderen, en ging dan wat hij noemde "een eindje met ons stappen". Niet zo verschrikkelijk ver. Een klein stukje in de buurt bijvoorbeeld naar "de mölder", de molenaar aan het eind van de eerste zijstraat, de Lijnschestraat, links over de brug van den Heikant. Daarbij babbelend over alles wat we onderweg tegenkwamen. Over korenbloemen bijvoorbeeld en over kamille waarmee de hele kant van de weg volstond en die in de bloeitijd lekker rook en gebruikt werd bij de bestrijding van kleine kwaaltjes. Heel veel later meen ik begrepen te hebben waarom wij door oma en opa van den Dries op deze warme manier werden ontvangen.
Tijdens onderzoekingen rond de stamboom kwam ik er achter dat oma op driejarige leeftijd haar moeder had verloren en opa op negenjarige leeftijd. Zij wisten wat het voor ons betekende en probeerden ons zo goed mogelijk op te vangen. Terwijl wij werden bezig gehouden was er voor onze pa de mogelijkheid om met de rest van de familie een potje te rikken en op die manier even te ontspannen. Wij kregen ranja te drinken en voor de groten was er niet meer dan thee of koffie. Heel soms waren er beugelflesjes met limonadegazeuse in de kleuren rood, geel en bruin. Af en toe gingen we met de stadsbus naar huis maar vaak werd het stuk terug ook weer lopend afgelegd.
In de winter leerden we schaatsen met ondergebonden botjes op het Wilhelminakanaal aan de Heikant. Heel speciaal was bij de familie van den Dries nieuwjaarsdag, de 1e januari. De hele familie was ‘s middags met de kinderen aanwezig bij opa en oma van den Dries. Iedereen wenste elkaar "zalig nieuwjaar" en de kinderen gingen in ieder geval alle ooms en tantes langs om nieuwjaar te wensen want het was daar de gewoonte dat elke oom voor elk kind dat hem nieuwjaar wenste vanuit zijn vestjeszak een muntstukje opdiepte. Ze hadden voldoende muntjes in die zak voor alle kinderen. Je had ooms van een dubbeltje en ooms van een stuiver. Maar het liep toch lekker op. Van oma van den Dries kregen alle kinderen een nieuwjaarskoek gemaakt van een soort taai-taai bespoten met suikerletters.
Opa had graag het hele spul om zich heen op zondag voor de vaste bezigheden. Een potje kaarten, wat drinken, gaan stappen en "den hof" bewonderen. Fons van den Dries was een man van formaat, een man om niet te vergeten.
28 januari 2010.
Henk van Rijswijk
Foto van Fons van den Dries