- Datering van de gebeurtenis: 29-1-2009
Op donderdag 29 januari 2008 trad in 013 in Tilburg de Corsicaanse groep I Muvrini op. I Muvrini is bekend geworden met messcherpe a-capella uitgevoerde traditionele liederen.
Voor wie de ontwikkeling van de groep niet had bijgehouden, was het even slikken toen ze bij het betreden van de zaal op het podium een drumstel zagen staan en een overmaatse Roland-synthesizer. “Daarvoor ben ik toch niet gekomen”, verzuchtte mijn meegekomen bevriende buurman. En waarschijnlijk de velen met hem die een folkconcert hadden verwacht.
Slecht geluid
Goed, het I Muvrini-podium bood dus een andere aanblik dan verwacht. De vraag die dan opkomt, is of de ingezette ontwikkeling een goede is. Dat was aan de hand van dit optreden toch wat moeilijk te beantwoorden. Het geluid was zo slecht afgesteld dat het publiek een brei van geluid op zich af hoorde komen die geen ruimte liet voor het opmerken van de ongetwijfeld aanwezige nuances. Jean-Francois Bernardini, de voorman van de groep, speelde bijvoorbeeld een onhoorbare gitaar. In een van de nummers bespeelde een groepslid een doedelzak, een instrument dat bekend staat om zijn harde en mooi-snerpende geluid. Amper te horen. En de drummer beukte over alles heen. In eerste instantie dacht ik dat het lag aan de plaats waar ik zat, links achterin, maar dat bleek niet het geval. Toen ik midden in de zaal ben gaan luisteren, bonkte het net zo erg.
Vergeefs een sfeertje bouwen
Op grond van wat ik wel kon horen, moet ik tot mijn spijt concluderen dat I Muvrine de bergachtige paadjes van Corsica toch een heel stuk achter zich heeft gelaten en de brede wegen van de niet erg opzienbarende pop is gaan bewandelen. En lekker sfeertje bouwen. Zelf uit Corsica penlampjes meegebracht en aan de ingang uitgedeeld opdat het publiek –nadat het voorgedaan was- er mee kon gaan zwaaien tijdens de rustige nummers. Van een echt contact met de zaal was ondanks dat geen sprake. Het bleef allemaal wat mat en de muziek raakte je nooit echt.
Verhaaltjes als intermezzo
De zanger Jean-Francois Bernardini heeft schrijversallures. In de foyer lagen twee boekjes van hem te koop met korte verhaaltjes. Hij haalde de vaart uit het optreden met die wat onnozele verhaaltjes die dan ook nog eens door een tolk vertaald moesten worden. Dat deed ze overigens heel goed.
A Capella
Er waren natuurlijk goede momenten, bijvoorbeeld als ze teruggrepen op hun oorspronkelijke handelskenmerk: a-capella samenzang waarin je de schapen en de geiten terug kon horen. Op die nummers kregen ze dan ook het meeste applaus.
Er werd zeker met inzet gespeeld en dat gedurende twee uur, inclusief vier toegiften. De liefhebber van I Muvrini nieuwe stijl kreeg waar voor zijn geld en reageerde ook enthousiast.
Tot slot
Was het nou een slecht concert? Wat mij betreft was het een tegenvallend concert. Een concert van twee uur a capella-zang is natuurlijk niet te doen, dus er moeten wel andere wegen gezocht worden. Wat mij betreft hadden ze die dichter bij huis mogen zoeken: traditionele muziek op traditionele instrumenten. Dat hebben ze niet gedaan, maar de uitverkochte zaal leek er niet mee te zitten.
De bijgaande foto's zijn afkomstig van www.folkforum.nl
