Anton van de Wiel
- Datering van de gebeurtenis: 1968 - 2008
Het was tussen Kerstmis en Driekoningen, er viel wat lichte sneeuw uit de grijze lucht. Sint Jozef liep neven den ezel, waarop Maria zat mee 't Kiendje Jezus. Ze staken, mee gruun licht, de Bosscheweg over en liepen het durp in.
Maria zeurde.....ze was muug en den ezel zat hard en ongemakkelijk. Jozef zee: "we zullen efkes ergens rusten; 't is goei volk hier in Enschot. In Berkel trouwens ok ......" Ze sloegen de Klaproosstraat in, den ezel werd op unnen inrit geparkeerd en Jozef belde aan om te vragen of ze daar efkes mochten rusten.
Marieke, die open dee, verschoot er niks van. Ze komt uit een erg katholiek dorp en vond diejen kerststal daar voor de deur, heel gewoon. Ze ging koffie zetten zee ze !
Het Kiendje werd op 't hoogpolige tapijt gelee om verschoond te worden, Sint Jozef, in het leren bankstel, kreeg van Antoon 'n dikke ouwerwetse sigaar en Maria was mee Marieke druk aan het kwetteren in de keuken. Het werd gezellig.
Sint Jozef en Antoon hadden het heel serieus over de hedendaagse problemen in de Kerk ("welke Kerk ?"vroeg Sint Jozef). Daarna gingen ze de tuin bekijken. Bello, de hond liep mee, en Jozef, de timmerman, zag dat de pergola ergens los was. "Hedde gij timmergeridschap ?" vroeg ie, en de pergola was rap gemokt.
Jeroen en Frank, die op 't Cobbenhagen zitten, kwamen ook thuis, gaven Maria en Jozef een hand en zagen hoe Jezuske daar lag te kirren, te pruttelen, te kraaien, en mee z'n ermkes en bintjes lag te slaan...... Toen kwamen Nannique en Marie-Ellen speulen, en die zongen vur 't Kiendje Jezus een heel schoon lieke. En de kender uit de buurt keken mee grote ogen en rooie kopkes naar ‘t Kiendje: Bjorn en Sven, Bianca en Xander, Daniëlle en Bart en anderen...... En de grote meensen moesten het zien, tot pastoor Scheepers, zuster Augusta en burgemeester Meijs toe. Vrouwke Adams, die ok 'n kiendje verwacht kwam efkes mee Maria's buurten. En een verslaggever van Het Brabants Dagblad kwam foto's maken......
Toen was het Kerstkiendje zo muug, dat de meensen mee zachte hand buitengewerkt werden. Intussen gingen Jeroen en Frank den ezel voeieren in den inrit. Hij kreeg stokbrood, dat over was, mee slaoi en peëen, en toen vuulde hij zijn eigen echt unnen deftigen ezel ! Mar hij was 't wel goed aan het begaoien, want hij poepte hil den inrit onder......
"We moeten wir verder", zee Sint Jozef 's anderendaags, toen het hele gezelschap aan de keukentafel botrammen zat te eten. Marieke maakte een paar lunchpaketten, en haalde van de zolder een kussen voor Maria, op den ezel. Antoon fietste nog naar Eikenbosch voor 'n pak pampers. En mee ‘n "Houdoe en bedankt !" nam de Heilige Familie afscheid.
Op Heukelom, aan ginnekaant van de Bosscheweg, waren intussen de kender van boer Weijters mee schone gesteven schortjes - 't was zaterdag - achter het huis aan het hakdollen en het katseballen, toen vrouw Weijters riep: "Och hoe schoon, kom toch eens gauw kijken".En heel de meute vloog naar voren om te zien wat er zo schoon was. Bijna of net te laat. Hoog in de lucht konde gij nog net de H. Familie zien, vóór de geopende Hemelpoort. Den ezel zwaaide nog ‘ne keer mee zunne stert - toen schoof er een wolkske voor, en ge zaagt niks mir.
De afbeeldingen:
De Kerststal, gezien door Jeroen, en Maria mee 't Kiendje, gezien door Frank, beide uit de jaren '70.
Op de foto: sterretjes branden voor 't Kerstkiendje.
