- Datering van het verhaal: 1980-1989
De supermarkt in de jaren tachtig
Als we nu in een supermarkt rondlopen lijkt er weinig veranderd te zijn sinds de jaren tachtig van de twintigste eeuw. Schijn bedriegt, er is zeer veel, stap voor stap, aangepast. Ik loop samen met u door een supermarkt anno 1980.
Wij lopen in een willekeurig gangpad van een supermarkt. Wij pakken uit de schappen enkele producten. Wat opvalt zijn de prijsstickers, de artikelen zijn geprijsd. Het schap zelf is in sommige supermarkten nauwelijks veranderd. Wij werpen een blik op de prijsrail, hier zit een sticker zonder "barcode" of in sommige goedkopere supermarkten alleen de prijs. ( Heeft u gemerkt dat wij geen muntje nodig hadden voor ons winkelwagentje)
We gaan naar de groente afdeling, we worden hier nog geholpen door één of meer medewerkers. De prijs wordt op de papieren zak geschreven. De "stuks" groente of fruit zijn geprijsd. Het assortiment is veel kleiner dan anno 2008. Het exotisch fruit is beperkt tot ananas, mango's en kiwi's. Het zogenaamde bedien u zelf systeem moet nog uitgevonden worden...
We lopen naar de diepvries afdeling, het assortiment is veel beperkter. Een forse plaats wordt ingeruimd voor de diepgevroren kip. In deze tijd nog een "bestseller". Na het ontdooien van dit product kan het zakje met organen uit de kip verwijderd worden. ( Vooral niet vergeten te verwijderen voordat u de kip braadt of in de soeppan doet)
Bij de grotere supermarkt neemt de non-food afdeling één derde of meer van het winkeloppervlakte in. Er wordt van alles te koop aangeboden, een greep uit het assortiment: autoaccessoires, fotolijsten, fietsen, breiwol, gereedschap, huishoudelijke artikelen, verf, naaimachines, boeken, LP's (Grote zwarte schijven met muziek erop) en seizoensartikelen zoals tuinartikelen, kerstartikelen, campingartikelen. Daarnaast actie-artikelen zoals televisies, radio, platenspelers en "ijskasten".
We komen uiteindelijk bij de kassa, even wennen. We kunnen hier nog niet pinnen. De caissières moeten ieder artikel aanslaan. Hierbij zijn de prijsstickers bepalend. Als een artikel niet geprijsd is, moet dit opgezocht worden in een "prijzenboek". Op de computer gestuurde scankassa's moeten we nog ruim tien jaar wachten. We kunnen contant betalen (met guldens) of we betalen met girobetaalkaarten of bankcheque's. (We moeten ons bijhorende pasje tonen voor de handtekening)
Achter de schermen worden de artikelen met behulp van bestelboeken besteld. De bestellingen via de streepjescodes op de prijsrail met behulp van een computergestuurde handterminals worden pas een decennia later ingevoerd.
Als de bestelling wordt uitgeleverd zijn de dozen en tray's voorzien van een sticker. Deze bevat o.a. de prijs, die door de vakkenvullers worden ingesteld op de zogenaamde prijstang. De dozen, blikken, flessen en pakjes werden allemaal voorzien van een prijsstickertje. Dit vullen gebeurd nog gewoon overdag....Op sommige plaatsen werken we pallets of op anderen met containers. Er worden nog veel artikelen "los" aangeleverd.
Anno 2008 worden de goederen niet meer besteld en het beprijzen van de artikelen is al een afgesloten hoofdstuk . De computergestuurde scankassa's registeren welke artikelen legaal de winkel verlaten. Via dezelfde computer wordt automatisch de bestellingen geplaatst bij de distributiecentra. In de winkel hoeft alleen maar gecheckt te worden of er iets fout gegaan is. Dit moet dan nog handmatig via de computer en handterminal gecorrigeerd worden. De goederen komen op een container binnen, gesorteerd op assortimentsgroep of gangpad.
Wellicht hebben we over weer een twintigtal jaar zelfvullende stellingen. En zijn de kassa vervallen. Bij het verlaten van de winkel wordt het boodschappen wagentje gescand en wordt het bedrag automatisch afgeschreven. Het wagentje rijden we zo in onze auto en thuis zo naar binnen...
Wie weet, soms denk ik nog terug aan de tijd dat we boodschappen deden bij de winkel op de hoek. Het is allemaal groter, sneller en vooral onpersoonlijker geworden. Van de andere kant zouden wij een enorm veel buurtwinkels nodig gehad hebben om aan de vraag te kunnen voldoen.
Als ik anno 2008 in de Reeshof boodschappen doe, sta ik steeds verbaasd te kijken. Ik vraag mij dan af wat al die mensen, iedere week met die volle boodschappenkarren doen, consumeren ?
Rien van der Heijden
Juli 2008
Bijlagen:
Foto 1:
Vast personeel Albert Heijn Wagnerplein na de heropening medio jaren tachtig. Het filiaal is decennia lang gerund door de heer Szabo, op zeer vakkundige wijze.
Foto 2:
Een actie, de klanten konden het gewicht raden van de auto, Autobianchi 1968, cabriolet. We wilde eerste de sinaasappelen in de auto doen, maar we hebben dit maar niet gedaan. We waren bang dat de auto dit niet hield
Foto 3:
Een zogenaamde actie-kopdisplay voor bokbier in de tachtiger jaren
Foto 4 en 5:
De buurtsuper kon niet lang op boksten tegen de grotere "broers". Kent u nog; Spar, Sperwer, , Vivo, VéGé, Super, Golf en Klimop
Foto 6 en 7:
Klaar voor de stormloop daags voor kerstmis in het jaar 1989.
Op foto zeven het BUZ-systeem.
(Bedien U Zelf). U kon uit de tonnen, dierenvoeding, rijst en snoep scheppen, zelf afwegen en prijzen. Dikwijls lag het snoepgoed tussen de dierenvoeding. Andersom was erger....Dit systeem is voor een deel nog terug te vinden als snoepverkoop en op de groente afdelingen. Het gewicht wordt tegenwoordig wel bij de kassa gecontroleerd....
