Piet van Beers
Kèk — zeej aauwe Giel
— al zèk vort wè stèèf
Tòch hèk nòg kriebelend bloed in men lèèf.
Ak zo dè jòng grut zie èn ik heur de meziek
hèk gin laast van men maog mir, of van rimmetiek.
Rontelom jònge mèdjes, meej en prèùk èn ene kiel
dan stao ik te gnèùve, meej hart èn meej ziel.
Naa moppert ons Sjaan wèl: «Dès niks mir vur jou
nao de twidde klaore is oewe kokkerd al blauw».
Ècht aaventoe dènkte: «Zôt sjeloersighei zèèn?»
Mar ik hèb meej die daoge gin tèèd vur sjagrèèn.
Vaastenaoved die vierde ammòl meej mekaar
meej en plaot vur oewe kop «Kwok wèèzer waar»
Aaltij in et pronte (zôo et paast vur ene krèùk)
Ok al vuuldet gekwaansel van bier in oewen bèùk
Lol hèdde veul meer onder oe boerepèt
as vruuger bijt firtig-uure gebèd.
Lechim
Vastenavond…
Kijk, zei ouwe Giel, al ben ik nog zo stijf.
toch heb ik nog kriebelend bloed in mijn lijf.
Als ik zo dat jonge grut zie en ik hoor de muziek
heb ik geen last van mijn maag meer en van reumatiek.
Rondom jonge meidjes met een pruik en een kiel
dan sta ik te gnuiven met hart en met ziel.
Nu moppert ons Stien wel:”Dat is niks voor jouw”
“na het tweede glas bier is je kokkert al blauw.”
En nu en dan denk je: Zou het jaloersigheid zijn?
Maar ik heb met die dagen geen tijd voor sjagrijn.
Vastenavond dat vier je allemaal met elkaar
en een plaat voor je kop: “´k Wou dat ik wijzer waar.”
Altijd in het nette, zo past het een “Kruik”
ook al voel je het gekwansel van bier in je buik.
Lol heb je veel meer onder je boerenpet
dan vroeger bij het veertiguren