Piet van Beers
Onzen oopaa
Ik moog - as kènd - meej onzen oopaa
dikkels nòr de Weraanda mee.
Èn dan zeetie: 'Kèk, mene jònge,
Dèst schonste gruun wè Tilburg heej.
Al die bôome èn die plaante,
heej onze Lieve Heer gezèt';
Zen iltige haande strilden de blaoier,
et lêek verdomme en gebèd!!
Èn tòch was et nie zonne fèène
messchien zit ie wèl in de hèl,
mar dègge daor van aaf moest blèève
dè begreep onzen oopaa wèl.
De meens heej nôot nie meuge leere
hij laas meej moeite zene kraant
hij kos gin hôogeschool regeere
mar hij gebrökte zen verstaand.
===Lechim===
Onze opa.
Ik mocht als kind met onze opa
vaak naar de Warande mee.
En dan zei hij:Kijk mijn jongen
dat is het mooiste groen dat Tilburg “hee”
Al die bomen en die planten
heeft O.L Heer gezet.
Zijn eeltige handen streelden de bladeren
het leek verdomme wel een gebed.
Toch was hij niet echt een “fijn”
misschien zit hij wel in de hel.
Maar dat je daar van af moet blijven
dat begreep onze opa wel.
Hij heeft vroeger nooit mogen leren
en las met moeite zijne krant.
Hij kon geen Hogeschool regeren
maar hij gebruikte zijn verstand.
=============