Piet van Beers
Alles is meugelek
«Ge kèkt mar wégge en zondag kòkt
al ist en pan hachée
ast mar op tèèd op tòffel stao
ik moet naar Willum II».
Dè zingt 'ze Pa al hil de week
ge wort zòt vant gemaaw
gewôon kalm praote kan ie nie
tis niks as snob èn snaaw.
Want Willum II dè is vur hum
zen aauwverwètse club
die speule volges hum dees jaor
vur enen Europa-Cup
As ik zèg: «Dè geleuf ik nie»
wort ie pèèrs van sjacherèèn
èn stiekum dènk ik dan ok mar:
«Ast tòch is waor zo zèèn!»
===Lechim===
Alles is mogelijk…
Je kijkt maar wat je zondag kookt
al is´t een pan hachee.
Als het maar op tijd op tafel staat
ik moet naar Willem II.
Dat zingt onze pa al heel de week.
Je word zot van het gemauw.
Gewoon kalm praten kan hij nie.
´t Is niks als snob en snauw.
Want Willem II dat is voor hem
zijn ouderwetse club.
Die spelen volgens hem dit jaar
voor de Europa-cub
Als ik dan zeg: "Dat geloof ik niet"
Dan wordt hij paars van het chagrijn.
En stiekem denk ik dan ook maar:
Ik wou het toch eens waar mocht zijn.
========
Aaventoe liege maag...
De Peer hâ en goei nutje op
èn wo nòr bèd toe gaon
hij klaoverde oover de trap
kwaam bekaant boovenaon.
De liste treej was em te veul
den afstaand was te grôot
hij laazerde bots-boem omlêeg
èn ie braak zene pôot.
Hij wier nòrt gaasthèùs toegebròcht,
flink in de gips gezèt,
zôo laag ie meej zen bêen onhôog
te pronke in zen bèd.
Brêedèùt vertèlde ie et bezuuk
van haoverre toe gort,
hoe en ongeluk ie ha gehad
daor... op de wènterspòrt.
===Lechim===
Zo nu en dan liegen mag.
De Peer had een flink glaasje op
en wou naar bed toe gaan.
Hij klauterde de trappen op
en was bijna bovenaan.
De laatste tree was hem te veel
de afstand was te groot
hij lazerde, bots boem omlaag
en brak daar zijne poot.
Hij werd naar het hospitaal gebracht
en in de gips gezet.
Zo lag hij met zijn been omhoog
te pronken in zijn bed.
Breeduit vertelde hij het bezoek
van haver en tot gort
Hoe hij een ongeluk had gehad
daar op de Wintersport.
=======