Piet van Beers
ÈT ÒOG VAN GÒD.
Èt is hòst taageteg jaor geleeje
dèk nòr de Fraatersschool toeging.
Dè komt soms( wòrrom dè wee’k nie)
trug in me hèrinnering.
In de dèrde klas daor zaat ik
veuraon òp de twidde rij.
Òp de muur boove et schoolbòrd
hing en plaot mèt: GOD ZIET MIJ.
ÒP die plaot daor stond en ôog
èn dè hield mèn “in de smieze”.
Dè zo mèn den hillen dag
nie mir öt et ôog verlieze.
Mar…….
Hoe gaoget tiggesworreg?
Haawt HIJ men nòg in de gaote?
Wit HIJ wèl dèkker nòg zèè?
Nèrgeraans zie’k zukke plaote.
Et zal gin jaore mir gòn duure.
Strak dan lig ik in en kiest.
Ik zal er tòch mar òp vertrouwe
dè HIJ me nie öt et
Het oog van God.
Het is haast tachtig jaar geleden
dat ik naar de Fratersschool toeging.
Dat komt soms (waarom dat weet ik niet)
terug in mijn herinnering.
In de derde klas daar zat ik
vooraan op de tweede rij.
Aan de muur boven het schoolbord
hing een plaat met: GOD ZIET MIJ.
Op die plaat daar stond een oog.
En dat hield mij “in de smiezen”.
Dat zou mij de ganse dag
niet meer uit het oog verliezen.
Maar….
Hoe gaat het tegenwoordig?
Houd Hij me NOG in de gaten?
Weet Hij dat ik er nog ben?
Nergens zie je meer zulke platen.
het zal geen jaren meer gaan duren.
Straks dan lig ik in een “kiest”.
Ik zal er toch maar op vertouwen
dat Hij me niet uit het oog verliest.