Piet van Beers
Daor in Lybieje ist naa en hil gedoe.
Daor gao’k meej de vekaansie
mar nie nòr toe.
Ok nie nòr Irak òf Afghanistan.
Ik blèèf in de buurt,
ast êenegzins kan.
Wè dè betrèft zèèk nòg aawerwèts.
Kgao nôot wijer dan Gôol,
Lôon op Zaand òf de Kèts.
Brèdao….dès wèl sisteg jaor geleeje.
Daor was ik meej men mèske,
toen we nòg vreeje.
De meense zuuken et mistal te wèèd.
Et kòst veul gèld èn trubbels
èn veul vrije tèèd.
De Bikse bèèrge…..den Èfteling…
dè gao nòg nèt.
Ik zuuk et gewôonlek,
nie wèèd van men bèd.
Toen ik jong waar,
toen kwaam ik in Indieje terèègte.
ik moes( vur men nummer)
vur de Koonegin daor gòn vèègte.
Êen grôote rèès die hèk nòg te goed.
Tusse zis plaanke…
…èn nôot mir te voet.
================PJM==============
1905b
NOOIT MEER TE VOET.
Daar in Libye is het nu
een heel gedoe.
Daar ga ik met de vakantie
maar niet naar toe.
Ook niet naar Irak of Afghanistan.
Ik blijf in de buurt
als het enigszins kan.
Wat dat betreft ben ik nog ouderwets.
Ik ga niet verder dan
LoonopZand of de “Kets”
Breda…..dat is wel zestig jaar geleden.
Daar was ik met mijn meisje
toen we nog vrijden.
De mensen zoeken het meestal te weid.
Het kost veel geld en trubbels
en veel vrije tijd.
De Beekse Bergen…de Efteling
…dat gaat nog net.
Ik zoek het gewoonlijk niet
ver van mijn bed.
Toen ik jong was kwam ik
in Indie terecht.
Ik moest( voor mijn nummer)
voor de Koningin
daar gaan vechten.
Een grote reis die
heb ik nog te goed.
Tussen zes planken….
en nooit meer te voet.
========