Piet van Beers
ONGEDULD.
As ik al die wèntermonde,
aachter moeders pappòt zit.
Krèèg ik onderhaand de kriebels,
want mene tèùn moet omgespit.
Op pappier hèb ik men höfke,
zeuve keer al ingevuld.
Èn assortiemènte zaoje,
hèbbe dur mene kòp gespuld.
Sprötjes schôone, piepers jasse,
dès naa nie dirèkt fèèn wèèrk.
Èn in zuurkôol öt de wèèr doen,
bèn ik ok nie èèzerstèèrk.
Gao ik òp de mèrt es kèèke,
dan lôop et waoter öt mene mond.
Ik krèèg dan iedere keer opnuu wir
heimwee, nòr men stukske grond.
Deezer daoge dan komt Hendrik,
meej ene waoge aawe "mest".
Mar..ik wil oe wèl verklappe:
De WÈNTER is vur mèn...de pèst.
==========PJM=========
ONGEDULD.
Als ik al die Wintermaanden
achter moeders pappot zit.
Krijg ik onderhand de kriebels
want mijne tuin moet omgespit.
Op pappier heb ik mijn hofje z
even keer al ingevuld.
En assortimenten zaden hebben
door mijn kop gespuld.
Spruitjes schonen, Piepers jassen
dat is nu niet direct fijn werk.
En in zuurkool uit de war doen
ben ik ook niet ijzersterk.
Ga ik op de markt eens kijken dan
loopt 't water uit mijn mond.
Ik krijg dan iedere keer opnieuw weer
heimwee naar mijn stukje grond.
Dezer dagen dan komt Hendrik
met een wagen ouwe "mest".
Maar..ik wil je wel verklappen:
De WINTER is voor mij...de pest.
==========PJM=========