Piet van Beers
SNOEJE.
Int Wèsterpark, daor was ene meens,
de strèùke òn et snoeje.
Ik vroeg "wörrom", hij zeej, "dörrom".
"Dan gòn ze beeter groeje."
"
Ik vat,( dè kunde hier wèl zien,)
de alleroudste takke."
De jonge twèège laot ik staon,
daor gao ik nie òn hakke."
"De zon kan naa wir meej gemak,
de strèùke binnedringe.
Ènt onkrèùd is, op die mennier,
ok beeter te bedwinge".
"Meej meense ist et zèlfde.
De aaw gòn tirste plèète.
De jeugd die nimt der plòtse in,
dè is nie te verwèète."
Èn...nao zon derteg,virteg jaor,
zèn die ok ötgebloejd.
Ze worre dan, nèt as die aaw,
vakkundig wèggesnoejd.
Et lèève zit zôo in mekaor,
daor kunde nie òn "torre".
Et is euwelang al zôo gewist
ènt zal nie aanders worre.
========PJM========
SNOEiEN.
In 't Westerpark, daar was een man
de struiken aan 't snoeien.
Ik vroeg "Waarom", hij zei, "daarom".
"Dan gaan ze beter groeien."
"Ik pak,( dat kun je hier wel zien,)
de aller oudste takken."
De jonge twijgen laat ik staan,
daar ga ik niet aan hakken."
"De zon kan nu weer met gemak
de struiken binnendringen.
En..'t onkruid is, op die manier
ook beter te bedwingen".
"Met mensen is het 't zelfde.
De oude gaan ´t eerste pleiten.
De jeugd die neemt hun plaatsen in,
dat is niet te verwijten."
En...na zo'n dertig,veertig jaar
zijn die ook uitgebloeid.
Ze worden dan, net als die ouwe
vakkundig weggesnoeid.
't Leven zit zo in elkaar,
daar kun je niet aan "tornen".
't Is eeuwenlang al zo geweest
en 't zal nooit anders worden.
========PJM========