Piet van Beers
WE ZÈN DÈR NÒG.
“Zwarswalder sjienke” zôo hiet de ham
die ik smèèrges belèg òp mennen botterham.
Ènne grôote schèp hooning in hêete thee.
Daor begin ik de nuuwen dag wir mee.
Hêel veul hèb ik nie mir ”bij te zètte”.
Èn …ik moet ok nòg òp mennen bloeddruk lètte.
De pòrsies die’k eet zèn nie kollosaol.
Èt maag nie als te vèt….tis mistal mar schraol.
Ik zèg et zonder òp te schèppe :
Der gao hòst ginnen dag vurbij
dè’k bij goei vriende òf vriendinne
òn de koffie zit te lèppe.
Vruuger ging ik meej mennen hond
nor de bosse èn de haaj.
Naa…ist allêen nòg menne rolaater
òp de aachterbank van mennen Hie-joen-daaj.
Men zoole zèn nòg in gin jaore versleete.
Òp et balkon zit ik soms frisse lucht te happe.
mar nie in de wènter…( dè zulde wèl snappe.)
Dè wò ik jullie tòch èfkes laote weete.
We zijn er nog.
Swarswalder schinke, zo heet de ham
die ik ’s morgens beleg op mijn boterham.
En….een grote schep honing in hete thee
daar begin ik de nieuwe dag weer mee.
Heel veel heb ik niet meer “bij te zetten”
en ik moet ook nog op mijn bloeddruk letten.
De porties die ik eet zijn niet kolosaal
Het mag niet te vet…..
het is meestal maar schraal.
Ik zeg het zonder op te scheppen:
Er gaat bijna geen dag voorbij
dat ik bij goede vrienden of bekenden
niet ergens koffie zit te “leppen”.
Vroeger dan ging ik met mijn hond
naar bos of park of naar de “haai”.
Nu is het alleen nog mijn rollator
op de achterbank van mijn Hyundai.
Mijn zolen zijn nog in geen jaren versleten.
Op het balkon zit ik naar lucht te happen.
Maar….niet in de winter
( dat zul je wel snappen)
Dat wou ik jullie maar even laten weten.
----PJM----