Piet van Beers
Toen ik geboore wier èn òngegeeve ,
noemden ze me Pietje (P. J. M.)
Dè was van te veure zô bedisseld,
dus daorin ha ik zèlf gin stèm.
Onzen Opa hiete Pieter
èn onze vadder nèt as hij.
Èn dörrom was ik den dèrde Pieter,
den dèrde Pieter op rij.
Toen ik laoter zèlf ene zoon kreeg,
wier nie lang nòr ene naom gezocht.
Natuurlek moes ie Pieter hiete,
want iederêen ha dè verwocht.
Onzen Opa, onze Vadder,
ikke èn dan as vierde mene zôon
Hèbbe daorboove Sinte Pieter,
as ene goeie schutspatrôon.
Omdè ik aaltij (hil m’n lèève)
zene naom meej eer gedraoge hèb
Hoop ik de die heemelpoort
nie dicht valt as ik daor nirval op die klèp.
Toen ik geboren werd en aangegeven
Noemden ze me Pietje (P. J. M.)
Dat was van tevoren zo bedisseld.
Dus daarin had ik zelf geen stem.
Onze Opa heette Pieter
en onze vader net als hij.
En daarom was ik de derde Pieter
De derde Pieter op rij.
Toen ik later zelf een zoon kreeg
Werd niet lang naar een naam gezocht.
Natuurlijk moest hij Pieter heten
Want iedereen had dat toch wel verwocht.
Onze Opa, onze Vader, ikke
En dan als vierde mijne zoon
Hebben daarboven Sinte Pieter
Als ene goede schutspatroon.
Omdat ik altijd (heel m’n leven)
Zijne naam met eer gedragen heb
Hoop ik dat die hemelpoort niet dicht valt
Als ik eenmaal neerval op die klep.
----