Piet van Beers
Der stòn hil wè schôon verhaole in den bijbel.
Êen van die verhaole gao
oover ene meens die van Jeruzalèm
nò Jericho wô rèèze.
Toen ie al èfkes onderweege was,
wier ie oovervalle dur en stèl patjakkers
die em hillemòl in mekaar sloege,
zen portefullie, zen portemenee
èn zen aander spulle afnaame.
Toen pèèrden ze er tussenèùt
en lieten em half dôod ligge.
Veul meense kwaame der vurbij
mar liepen der meej
enen grôoten bôog omheene.
Nao en tèdje kwaam er iemand langs
die wèl afstapte.
Dè was ene Samaritaon
op en eezeltje.
Hij ging es kèèke wètter
òn de haand was,
vatte zene zaddoek
èn waaste daormee et bloed
van den ongelukkige zen gezicht
èn liet em irst wè drinke.
Hij keek of z´n èèrm of bêene
nie gebrooke waare
èn zètte em toen op z´n eezeltje.
Hij vroeg nie:
Zèède gij ene Samaritaon,
of ene Marrokaon, of ene Turk.
Nêe, hij zètte em te pèrd,
of beeter gezee, ten eezel
èn ging er zèlf nèffe lôope.
Van daor èùt nòr Jeericho
dès nog en hil ènd èn ge moet
flink ònstappe vur dègge
in de bebouwde kom
van die plòts zèèt .
Et verhaol gao dan vèrder:
De Samaritaon zuukt en kosthèùs
vur zene passazjier.
Hij vènd telangeliste en pesjon
waor dèttie laoter terugkomt
èn zal bijspringe as dè nôodig is.
Tot zôver dees verhaol….
Wè leere we daor naa èùt???
Ten irste, dètter vruuger
ok al grôote deugeniete waare.
Twiddes: Dèsse ok al nie
stonde te springe om te hèlpe.
Èn dèrdes dètter toch
nog meense zèn,
die zonder te vraoge:
Hoe hiete, wè kunde, wè doede,
aander meense hèlpe
èn öt de stront trèkke.
Et is nie genog dègge
meej vaastenaovend
goed zèèt vur mekaar
…Mekaor en pilske gift èn joviaol doet.
Zôo heurde hilt jaor deur te zèèn.
Dènk daorbij dan nog es
òn ´t karnevalsmotto van dees jaor;
Zo soepel zèèn as ene kaaibaand.
-------------------------