Piet van Beers
De Vaaste.
De firtegdògse vaaste
was iets dè men nie paaste.
As kèènd kreege we dan
van ons moeder
( vur de snoep) en trommeltje
aanders wier et en rommeltje.
Ik bewaorde et nôot nie
as ik iets kreeg.
Èn op Paoszaoterdag
was men trommeltje dus leeg.
As op Paoszaoterdag
de klokke trugkwaame öt Rôome
mochte pas
òn dè trommeltje kôome.
Mèn bruurs èn zusters begosse
alles op te eete
tot ze nie mir kosse
èn ze laoter
meej veul bökpènt
nor et höske mosse.
Frèddags mochte gin vlêes eete.
Nie van en vèrke,
en koei of en pèrd.
Agge dè toch did…
gingde nor de hel,
of ge kreegt enne stèrt.
Der hing dan aaltij
enne visstank in heus.
Ons moeder bakte die
dan op de platte bèùs.
Èn òn tòffel graajde
onze vadder meej
zen grôote haande
de graote öt ons kèèle
en tusse ons taande.
Bij de pastoor kwaam
dan de visboer òn de deur.
Die bròcht daor de vètte pòlling
èn den hom van de steur.
Dè hè’k es geheurd van
onzen ôome Jan.
Die ha daor ( zeetie)
de bewèèze van.
Tiggesworreg doen ze niks mir
òn de vaaste.
Ze hebbe van alles
in kèlders en kaaste.
Ze eete van alles
èn toepertoe.
Et is aanders dan in de tèèd
van onze paa èn ons moe.
Ik heb dees vertèlseltje
opgeschreeve
omdè’k nie alles onthaawe kan.
Et was de tèèd
van et RÈÈKE RôMSE LÈÈVE
Et was de tèèd
van de ROMSE RAMMADAN.
----piet----