Piet van Beers
.Snuupkes
Zô smiddags, rond en uur òf vier,
begos et al te lôope.
Toen kwaame de irste
"Koninge" òn de deur.
Vur de klèntjes daor
hak snuupkes veur.
En vur de grôote
en kwartje.,
Daor kosse ze zèlf iets vur kôope.
Ik zaat aamper terug
in menne stoel,
of ik moes wir nòr de bèl.
Drie kènder öt de buurt,
drie zwarte snuutjes.
Meej krontjes op der bölleke
èn lèèrze òn der vuutjes
zonge ze:"Gif mèn
ene nuuwen hoed"
. Ge kent dè lieke wèl.
Vur dèt aacht uure was,
was ok mene snoepbèùl leeg.
Gelukkig mar,
dan kossik es blèève zitte
èn op de baank nog
vèèf menuute pitte
vur dèk men irste
bakske kòffie kreeg.
Ik dènk wèl es trug,
òn mene jonge tèèd,,
dèk zwart èn opgetèùgd
"Drie Kooninge" meej ging zinge.
Tis meer dan sisteg jaore terug
mar tòch vergeet ik dè nie vlug.
Et zèn schôon hèrinneringe.
=======PJM========
Snoepjes
Zo ´s middags,
rond 'n uur of vier
begon 't al te lopen.
Toen kwamen de eerste
"Koningen" aan de deur.
Voor de kleintjes
daar had 'k snoepjes veur.
En voor de groten
´n kwartje.
Daar konden ze zelf iets voor kopen.
Ik zat amper terug in mijne stoel
of ik moet weer naar de bel.
Drie kindertjes uit de buurt
drie zwarte snoetjes.
Met kroontjes op der bolletje
en laarzen aan der voetjes,
zongen ze:
"Geef mij ene nieuwen hoed".
Ge kent dat liedje wel.
Voor dat ´t acht uur was,
was ook mijne snoepbuil leeg.
Gelukkig maar, dan kon ik
eens blijven zitten
en op de bank nog
vijf minuten pitten
voor dat ik mijn eerste
bakje koffie kreeg.
Ik denk wel eens terug,
aan mijne jonge tijd,
Dat ik zwart en opgetuigd
"Drie Koningen" mee ging zingen.
't Is meer dan zestig jaren terug
maar toch,
vergeet ik dat niet vlug.
't Zijn schoon herinneringen.
=======PJM========