Dag Theo
't Was 'n prachtig afscheid,
dat moet toch zijn gezee.
Van Onze Theo ter Wierik
, pater van de MSC.
Eerst de begroeting
door Theo en dat
welkomstwoord van Marijn
En dan dat grôôooot koor
en ze zongen toch zo fijn.
En dan de eerste lezing,
waarin God zegt: Ik zal je bijstaan.
Dan dacht ik weer aan Theo,
en ik zie 'm node gaa
Maar toch Theo.....
(niks geen kwaad van Marijn.)
Ik zal nooit die rossige Pater vergeten
want die preekte toch zo fijn.
En ge hebt het zelf gezien,,
de kerk barste bijna uit z'n voegen.
Er waren dus heel veel mensen,
die jou op handen droegen.
M’n vrouw en ik hebben jouw
na afloop, nog 'n stevige hand gegeven.
En voor 'n glaasje op jouw gezondheid
zijn we nog even gebleven.
Om kwart voor ene waren we thuis ,
dus tijd om gaan te eten.
Want van bidden en zingen krijg je honger,
dat zal jij ook wel weten.
Toen ik om half twee van huis wou gaan
, toen miste ik mijn pet.
Die had ik 's morgens in de kerk,
(uit eerbied) afgezet.
Ik zeg tegen mijn vrouw,
we gaan gauw terug,
wellicht dat ze daar nog lee..
Daar ben ik (dun behaard )
toch afgespannen mee.
Na ruim 'n uur, toen stonden daar,
nog mensen in de rij.
Daar kan ik, simpele ziel ,
echt met mijn pet niet bij.
------------------------PJM-----------------