Spring mar aachterop.

As ik oe daor zôo zie staon,

dan zie’k ut wel meej oe zitte.

 

Op un benkske gezeete zaat Piejèèr ôn ut straand te gööze nôr ’n verèkkes knap mèdje.

’t Waar de dochter van slaogerij Bertje de Bêen, bleek.

In zunne winkel had slaoger Bertje goej vlêes on de haoke hange.

Mar dè Bertjes kèènder ôk zo goed in d’r spulle zaate wies gin meens.

Piejèère zaat van boove toe onder onder de vlèènderkes en wies nie hoe hij de slaogersdochter moes schaoke.

’t Was kermis vur de hormoone, zôo öt ut lôod was Piejèère.

‘tRiet wööfde hers en geens en Christelle dur haore en zoomerjurkske waajde ôk alle kaante op. Zôo schôon hat’ie heur nôot gezien, zellefs niet in de hôogmis op zondag.

Christelleke stond daor zôo schôon te staon dè Piejèère un rèèmke bedôgt om heur ut hof maoke. Hij dôgt nog aon Kees Robbens prentje en koos veur;

        As ik oe daor zôo zie staon,

      dan zie’k ‘t wel meej oe zitte,

          spring mar aachterop !

 

 

Geert van Nunen