Nôr de Fiesiejoo (tèèrapêût).

 

Nôr de Fiesiejoo (tèèrapêût).

 

Piejèèr moes wè aon zunne lèèn en kediesie doen.  Nèè, hij had ginne dikke pens, dè zô te veul van’t goeie zèèn.

Zunne böök zaat weliswaor in de weg, mar om naaw te zegge dèt ekstréém papperig was. Nèè, dè nie.

Zèn lieve Mientje had’m al dikkels gewaorschaawd. “Piejèèrke, denk’teris aon.

Ginne dubbele mazjenèèze op oewe frikandèl. Dè zô vebôoje môtte zèèn, zwembaandjes hè’k zat op zolder ligge. En meej deeze goeje raod  toog Piejèère nôr Tilbörgs biste pêût: Kiske Knook.

In de wôgtkaomer zaate veul meense en ze kloege dèt unne aord had.

Un pèntje hier, unne kraamp daor en un aaw vraawke meej un paor rôoj aongelôope haande en kromme bêene, ge wit wel.

Unne kwak plaote ôn de muur beloofde wèènig goeds. Piejèèr vroeg zun èège aaf of die pêûte  ammol weete en snappe wè’ter op die plaote stao? Mar öötèndelek gaaf ie zun èège over:

 

“Kees Knook, aangenaam” zeej diejen pêût. “Piejèèr Jaanse”zeej Piejèèr kortaaf.

“Biste meneer Jaanse, hoes’t meej oew hèmstringe, oew biesèpse ôn swirskaante en meej oewe musculus latissimus dorsi, zeg mar oewe breeje rugspier ?”

Sewèèl hij dè vroeg kneep’tie hier en daor en moes Piejèèr zun èège in allelaaj bôgte vringe en klopte Kees meej unne rubbere haomer kaajhard teege zunne knieschèèf.

Meej un plôtse reejaksie rééjàgêerde zun bêen mee alle gevollege van dien.

Piejèèr begos te praote en te praote en prebeerde te doen asof tie snapte wè Kees Knook zeej en bedoelde. Gehêel nie onder de indruk van zèn betoog zeej Kees.

“Witte gij dè oewe tong de sterkste spier is die de meens bezit en dè is bij u ôk ‘t geval.

De rest is slappe hap.” Hier kôs Piejèèr ‘t meej doen.

 

“Leeftijd mijnheer,  leeftijd mijnheer. De wachtkamer zit er vol mee.

Jullie bewegen niet en jullie eten jezelf vol omdat je vroeger zo hard hebt moeten werken. Nu ga je compenseren en dat is de grootste denkfout  die je kunt maken.”

 

Oei dôgt Piejèèr, dè klopt wel un bietje. Hij, Kiske Knook sloeg de spèèker op zunne kop.

Piejèèr zeej nie dè tie vruuger welles ööt de muur aat. Krekètte en russiese aajer.

Thöös, zult meej kaontjes en bloedworst meej unne kwak reuzel op zunne bôtterham.

Piejèèr kent dè, want bekaant alle Tilbörgers van Piejèèrs zunne lèèftèèd aate vruuger van’t zellufde bordje. Dè bordje wier gevuld dur de tekstiel.

Piejèèr sprak; “De fabrikaante spraake vruuger de uurlôone meej mekaore aaf.

Dè was’t mist êerleke vur alle arbeiers, dôgte ze. De metaol vulde hullie bordjes nie veul beeter, dus ôk bij’t Spoor hadde de meense ginne honger, mar daor knaogde de maoge ’s-naachts ôk en èllek hööshaawe moes de endjes ôn mekaore knööpe, kèènder môgte d’r nie onder lije”.

 

Dit betoog had Kees Knook aangehoord en gaf een goed advies aan Pierre.

 

“Pierre” zeetie. “In ons zaoltje hebbe wij wè apperetuur staon. Daor kunde oew èège op muug maoke.” En saome liepe ze nôr dè gimzaoltje.

En kèk’tis nôr dêeze poeldoun en dêeze sjèstpres, dieje multieprès naost diejen krôstrééner, dêeze halterbaank en dêeze schôone pouwertouwer.

Piejèèr begôs te döözele bij’t zien van dè marteltöög, hij wier nie goed en trok blêek weg.

Hij wier al muug van der nôr te kèèke mar gelukkig zaag ie in de hoek unne lôopbaand te staon. Dè zô hum wel lukke, dôgtie, die kunde afstelle net as diejen roejtrééner vur de kardiejoo, zunne rikketik.

“Mar lööstert ‘ zeej Kees Knook.” Nie te hard van staopel lôope en goed kèèke hoe’t moet.”

Meej deeze bôdschap vuulde Piejèèr zun èège al wir un bietje op zun gemak.

Hij keek zun ooge ööt en zette ze op stêeltjes. Stoere manne meej spiersballe, dikke nekke en sikspekke van jewelste. Echte Zjerômmekes; Glad en bröön van de massaoge-ôolie, spiere as scheepskaobels. En waajerôp in’t zaoltje parradéérde un stelleke strakke daomes in van die spannende pèkskes en meej opgestooke söökerspinne op durre kop.

 

Nao aflôop kwaam Piejèèr meej zun sporttaske aongesjokt. Mientje had’m al in’t ôog.

As unne echte vent zeetie. “Mientje, dès gemak zat, gij kun’t ôk en we motte saome gaon sporte. Ik kan naaw al stôote en trekke. Dès gin biljèrte of zôo, mar meej haltergewigte die kaaj zwaor wéége. Net as die ôstuuropéése kraachtpatsers witte wel.  

Hil èfkes dogt Piejèèr ôn vruuger, ôn die schaors gekleejde mèdjes van de Fôllies de Bèrgèère in den Aonvèèrs asse in den Bels op sjaanternel waare. Mar dè is lang geleeje en't dééj Piejèèr nie zôo veul mir en ôk daor moes aon gewerkt worre.

Op de sportschool hadde ze gezeej gehad dè tie 'smèèreges beter unne benaon meej un bordje haovermoutse pap kos eete. Dès minder slèècht vur zunne gôllestrôl en goed vur de goesting. Minder koffie en as't kan minder alkoohol. Gelukkig mogt unne schrobbelèèr wel.

Dun boergôndiejer in Piejèèr kan nie afschaaje van dè brööne schrobbelèrsapke.

Piejèèr viet twee glaoze glôskes sewèèl Mien de slagroom klopte vur in heure schrobbelborrel.

Meej unne bolle meniskus schrobbelèr vulde hij de glaoze en ze tôoste saom op de Fiesiejoo (tèèrapêût).

 

Geert van Nunen.