Ontdek de Spoorzone 013
Monique van der Vorst is vanuit de gemeente Tilburg verantwoordelijk voor de tijdelijke programmering van de Spoorzone. “We hebben echt het wiel moeten uitvinden.”
Interview en tekst door Freke Sens
“Vooral ’s ochtends, als het zonlicht naar binnen valt, is hij prachtig.” Voordat ze aan haar werkdag begint loopt Monique van der Vorst regelmatig even de negentig meter lange en tien meter hoge Koepelhal binnen. “Om te genieten van die imposante plek. Sommige mensen noemen het zelfs een kathedraal.”
Sinds vier jaar coördineert Van der Vorst vanuit de gemeente Tilburg de programmering van de Spoorzone. Daaronder valt onder meer de Koepelhal; een ruimte die jarenlang als magazijn gebruikt werd, maar tegenwoordig plaats biedt aan markten, beurzen, theatervoorstellingen, feesten en exposities.
Om dat voor elkaar te krijgen moesten volgens Van der Vorst de nodige kinderziektes overwonnen worden. “De Koepelhal was het eerste gebouw in de Spoorzone dat gebruikt werd als evenementenlocatie. In het begin moesten we echt het wiel uitvinden. Hoe ga je om met een evenement in een oud industrieel gebouw? Vooral de eerste tijd hebben we veelvuldig overlegd met de brandweer.” Sindsdien worden de gebouwen stapje voor stapje geschikt gemaakt voor evenementen met vaak honderden bezoekers. Na de brandveiligheid en verbetering van vloer en toiletten is nu de geluidsisolatie aan de beurt.
Haar rol is om samen met de organiserende partijen wat bekijken wat mogelijk is op de locatie. “Je ziet zowel de verwondering als de worsteling bij mensen die binnenkomen. Het is een prachtige plek, maar je moet wel alles zelf regelen. Licht, geluid, horeca. Veel mensen vinden dat ook een voordeel. Er is veel mogelijk, maar niet alles is voorgekauwd.”
Eerder was ze verantwoordelijk voor de programmering in het Deprez-gebouw, voordat het gerestaureerd werd. “Vervolgens ben ik voor deze plek gevraagd. Mijn opdracht was het gebied bekend te maken. Voor de meeste Tilburgers was dit een verboden stad. Inmiddels is het onderdeel van Tilburg aan het worden. Een pioniersplek die steeds meer tot bloei komt.” Die ontwikkeling is niet altijd positief ontvangen. “De buurt Theresia heeft jarenlang anonieme buren gehad. Ineens wordt hier gebouwd, is er verkeer en lopen er dronken mensen rond. Dat is even wennen.”
Zelf heeft Van der Vorst soms ook het gevoel te moeten pionieren. “Ik ben continu bezig deuren open te breken en mensen van dingen te overtuigen. Maar als je ziet wat we de afgelopen jaren voor elkaar hebben gekregen is dat hartstikke veel.”
Ze heeft geleerd dingen los te laten, zoals de eerste keer dat Festival Mundial in de Spoorzone plaatsvond. “Vlak voordat Mundial van start zou gaan lag de hele Burgemeester Brokxlaan nog open. Een paar uur voordat het festival begon werd pas de laatste steen gelegd. Dat bewees voor mij dat je soms gewoon op anderen moet vertrouwen.” Die onvoorspelbaarheid maakt haar werk bovendien aantrekkelijk. “De lol van de Spoorzone is ook dat geen dag hetzelfde is. Ik weet ’s ochtends nooit hoe mijn dag zal eindigen.”