Tilburgse revue van Kiske.

 

“Opa, wès dè; revuu?

  Is dè un aaw revèètje of zoiets, opa?

 

“Och mènneke toch, waor zèèdde meej beezig en  wè hèdde ammol gehöörd?”

Meej un rooi tiesje ging Kiske verder. “ Ons moeder hééj ut van de buurvraaw. En witte opa, ons moeder wit hil veul, unne waaslèèn lang veul.”

“Wè zêede gij Kiske en wès dè, dieje waaslèèn?” vroeg opa.

“Jè” zeej Kiske; “In den hof staon ze al drie ketier over de waas heene te keuvele.

Ze hebbe de hille buurt al gehad. En toen ik ruvuu höörde, spitste ik mèn oore.

De hille straot kwaam kwaansuis  veurbij geroddeld.

Van de slager tot de bèkker, de visboer en de schèèlleboer, ze doen ammol aon diejen ruvuu meej. Mar opa, ik ken die meense nie, 'kweet nie wè ze doen as ze wèrreke.

Sewèèlle hè’k van smoeder verrekte netjes leere vloeke toen d'r mèndje meej van die houtere wasknèèperkus omflikkerde.

De aandere buurvrouw van de aachterkaant moes'er kaajhard om laage.

Ze zaage heur nie, mar heurde heur van over de schaajschuuting. Daor had ze staon aflööstere, denk ik. Ze veraojde d'r èège toen ze zeej: “Echt wè veur de revuu Sjaan”

“Effe laoter stonde ze meej zun zisse bij 'smoeder aachter in den hof van alles te bekonkelle opa.” “Wènne kwats daor aon de lèèn, ôn diejen waaslèèn.

Net zoas gij 'sondags bij’t voeballe doet, as Willem Twee had kunne winne toen ze dè nie deeje.

Zo kaot as gij dan zèèd, zo veul plezier hadden die buufkes meej mekaare.”

“Mar opa, Ruvuu; wès dè?”

“Veurööt dan” zeej opa, “revue is zeg maar meej unne glimlaag terugkèèke nor vruuger, un sôort achterom kèèke en vertelle hoe goed en hoe slecht de meense 't hadde.

Erremmoej en rèèke stinkerds, de pestoor en de fabrikaant. NOAD, Longa, RKTTV en alle andere duure sporte mee un klèènder bölleke.  Laoter raokte ’t gemengd sporte in zwang, ut körrefbal, meej naome.

 

De kerk en de fabrikaant maokte toen de dienst ööt. Nou laage we d'r meej en doen

we dè meej  ut Tilburgse diejelekt.  Revuu, de schrèèfde zôo. R E V U E.

“Nogges Kiske ; Revue, dès terugzien en dè doen ze in de schaawburg op't teneel.

Leuke verhaoltjes over vruuger meej zang en koldergepraot wè op ge-auwehoer lèkt.

Gelukkig zènner  zat meense die plat kunne praote en aanders kunne ze dè leere aon swirskaante van de leen. “Gatjuu” vloekte Kiske. “Dieje zèllufde waaslèèn van 'smoeder toch nie.

Ammol buufkes die om alles en niks laage en nie weete we böötespel of wè drie korners-penantie is. Koome daor de meense naor lööstere en kèèke nor dieje kwats.”

“Ho, ho”zee opa. “De spoorlèèn, dè witte toch wel en nie zo rap ôordêele gatverdimmes gatservèt dè ge zèèd.”

De schrèèvers en ôk de kompeniste van de meziek zèèn al hôst twee jaor hiermee aon de gang.

De schrèèvers van de taol gebrööke hil veul de Tilburgse diksiejonèèrs

Ze zuuke en kèèke in de Tilburgse geschiedgeschrèèf en zèn op  zuuk naor de zjuuste spelling, zeg mar dèsse woordeboeke nôodig hebbe.”

Ze zuuke zèllufs in de boeke van Kiske Robbe, van Henkie van Rijen en van Willeke Stèèrrebörg om alles leesbaor en öötspreekbaor gekreege te krèège vur de artieste.

As'k jou alle revuuwe gao opsomme, dan zuddet messchient al un bietje snappe, Snapte?”

Kanne  en Krööke, Polling & Pettiekoots, Tilburgs Tumult, Un bêeld van un Stad,

Van AaBeej tot PééCéé , Meej de Meziek Meej,  Fèèn Femilie,  Nostelgie in Tivoli.

Ik zal oe leere'.

Messchient zèè’ker êentje vergeete en daorom hier de leste.: Duuzend drôome.

Na hiet tie: ‘Ik zal oe leere’, dè zéé’k al"                                                                                                

Witte gij dèter hil veul kestuume in mekaore genaaid moete worre.  Ut tenêel in mekaore getimmert moet worre en de meziek amper un plekske kreegt onder’t tenêel. Ut pleps zaat derde rang en’t grôote geld zaat laozje of hôog boove in den engelenbak.

Dan zaage wij hullie nie en zullie ons wel. Dè was vruuger, naaw  hèdde dè nie, en nou hiet dè; “èrrem en rèèk gelèèk”, snapte?

 

Heej Opa: Zu dè ginne schôone tietel zèèn vur de vollegende RUVUU

 

Errem en rèèk gelèèk

 

Zeekers vur Tilburg dôgt Kiske.

 

Geert van Nunen.